1.75 üzeriysen kazıt. 1.75 altıysan saç ektir, beyazlığa çok takılma.

1.82 ama bilemedim :)

30 yaşında da saç boyanmaz ya ben boyamazdım ya çevrede de görmedim.
tepesi tamamen kaybolmadıysa kazıtma bence.

akışına bırak bence. benim de 30 yaşında faullerim bembeyaz oldu:)

bir erkek olarak keşke saçlarım sakallarım bir an önce beyazlasa diye bekliyorum ya, takılma bence beyazlara :) bir de erkekte özellikle siyah saç boyasını ibrahim tatlıses vb. arabesk şarkıcıları ile özdeşleştirmişim kafamda, kötü durduğunu düşünüyorum.

Bence folik asitinize de baktırın, eksikliği saç sakal beyazlatır

genetik değil ise, troid , vitamin vb. kan sonuçlarına baktırın

34 yaşındayım, saçlarım ve sakallarımda beyazlık baya var ama pek umrumda değil, genetiğimizde aile erkeklerinin saçları erken beyazlıyor, boyamanı tavsiye etmem.

27 yasinda beyazlamaya basladi, 40 itibariyle 50/50 diyebilirim.
hic boyatmadim, boyatmayi dusunmuyorum. isyerinde ise yariyor.

bende yok, çevremde yok.
senin tam aksine dövmeli arkadaşım hiç yok. kadıköy'de falan görüyorum dövme.

kalıcı dövme sevmiyorum. kısa dönemli dövme yaptırabilirim. koluma falan.

bende yok ama ben de çevremde çok arttığını söyleyebilirim rahatlıkla, yanlış bir gözlem değil.

dovmem yok. hicbir yakin arkadasimin (en yakin 6-7 kisi) da yok. bin yil dusunsem aklima gelmez "dovmesiz kaldim' diye. ne alaka.

hot potato, dövmesiz kaldım derken gidip ben de yaptırmalıyım demiyorum yav. Tam tersi hiç istemediğim bir şey. Yani dövmesi olmayan bir ben kaldım demek istiyorum.

Dövmelerim var. Hepsi 10 yıldan eski. Daha gençken ne kadar farklı biri olduğumu hatırlattığı için seviyorum, ama şimdiki cenifır dövme yaptırmazdı. Sildirmeyi düşünmüyorum, ama olmasalardı da memnun olurdum. Dövmesine göre kişisine duruşuna göre güzel olanı da var olmayanı da. Yine de, dövmesiz bir ten "daha" duru ve güzel geliyor şimdiki zevklerime göre. Insanın biraz içinde olacak galiba ya vücudunu bir şeyler resmetmek için kullanma isteği. Bende şu an yok, ama gençken varmış bu istek. Aslında makyaja benzetiyorum biraz. O da yok bende, ama insanlar olduklarından farklı görünmek için bir şeyler yapıyor işte tenlerine. Bundan öte bir anlama gelmiyor dövme benim için. Dövmeliye de dövmesize de sırf bu yüzden kişilik, sıfat atamak sığ bir bakış. Herkeste var diye dövme yapılmaz, beğendiğiniz bir şeyler varsa yaptırılabilir. Ben erkeklere bilhassa yakıştırıyorum mesela. Yaşınız 30'a yakın ve üstüyse sonradan pişman olma ihtimaliniz az diye düşünüyorum.

sıkılırım diye yaptırmıyorum

18’imde basit bir tane yaptırmıştım. Olmasa da olurmuş. Görenler beğeniyor o yüzden sildirmeyi düşünmedim hiç. Nötr hissediyorum.

Dövmem yok. En yakın arkadaşlarımın da yok+1

hayatımda hiç yaptırmadım. önyargılı değilim ama herkese de yakışmıyor. bazıları çok keko işi.

3 tane var biri diz ile bileğimin arasında sağda, biri sol omzumun biri de sağ omzumun arkasında. ekonomik olarak böyle bir ülkede yaşamıyor olsak ve sağlam bir bütçeyi dövmeye ayırma lüksüm olsa muhtemelen 20-30 tane küçük büyük dövmem olurdu. ben hayatımda olan önemli olayları ya da kendimle ilgili bir durumu dövme ile sembolize etmeyi seviyorum. en yakınımda olan tüm insanlarda birden fazla dövme var ki büyük çoğunluğu beyaz yaka normal insanlar, yaptırmaya da devam ediyorlar. yaşlar +40.

Bende 5-6 tane var. Seviyorum.
En yakın arkadaşlarımın ise hiçbirinde yok.

Bende de yok.

Bir dönem heveslendim ama karşılığında alabileceğim bir durum olmadığım düşündüm.

1) var
2) biri büyük boyutta bacakta 10 yaşında, biri kolda dirsek üstü.
3) çevremde de bi artış mevcut, gözlemin doğru.
4) aksesuar olarak bakıyorum, yakışana yakışıyor bence. ancak belli bölgeler biraz keko geliyor, el, yüz, boyun, göğüs.

Dövmesiz insanlar her daim daha çok piyasada. senden çok var yani bir sen kalmadın merak etme.

Ha benim dövmem var. Yine yaptıracağım yeni yakında ayrıca.

Ayrıca dövme var, dövme var...insan var, insan var...bakış açım bu. Herkese her şey olmuyor. Bazen de çok güzel oluyor vs vs.

Şahsi işler. Kimisi sevmez, kimisi umursamaz, kimisi ister. Başkası için önemsiz, kişisel alanlar.

Aa ben ne zaman seni yalnız bıraktım! :d teessüf ediyorum.

Bende de dövme yok. Düşünüyorum, direkten dönüyorum.

yok, bana gorunmese bile (sirt gibi) karsiyim..
derinin altina igneyle murekkep enjekte ettirmek bana ters..

3 dövmem var, 2-3 tane de yaptırmayı düşünüyorum, etrafımda da dövmesi olan-olmayan sayısı nerdeyse aynı, ben dövmelerimi unutmamak için, kötü günlerde bana umut olsun diye yaptırdım, dövmesi olan insanlara haliyle bir tık daha yakın hissediyorum ama dövmesi olmayan insanları da eziklemem hayatta.

Hiç yok. Yaptırmayı da şu anda düşünmüyorum. İleride fikrim değişir mi bilmem. Genellikle yaşı 14-20 arasında yaptırma isteği artıyor. Ama belli bir yaşı geçtikten sonra çoğu kişiye anlamsız geliyor olabilir.

değil artık çok sıradan

bana sıradan olmasına rağmen iddialı bir şey gibi geliyor. bu da olabilecek en kötü şey.

Ne münasebet. Hiç sevmem. Behzat Ç. dizisini seven biriyim ama deri ceket tarzıma uygun değil.

yoo olmazsa olmaz değildir tabi. ben bir ara heves etmiştim, almıştım bir kahverengi bir siyah, çabuk eskidiler. artık giymiyorum. hevesimi aldım bitti.

Liseden beri deri ceketlerim, montlarım var. Sevdiğim için giyiyorum. En sevdiğim diyeyim hatta.

İşin moda ya da başkalarının giymesi (ve giyenlerin türü) olayını şu duyuruya kadar hiç düşünmemiştim.

Olmazsa olmaz değil kesinlikle. Giymek istemiyorsan hiç gerek yok.

deri ceket çok severim, çok da karizmatik duran bir şey ama son dönemde arap ve pakistanlı göçmen giysisi olarak görüldüğü için artık gitmiyorum desem yeridir. yine de bir adet deri ceket almanda fayda olabilir güzel bir item çünkü

28 olucam bana hep kekoca gelmiştir. Motorcu değilsem bedava verseler giymem.

Bu kişisel görüşüm giyenlere saygı duyarım. Hatta bazen yakıştırırım da fakat böyle bi ağır abi olucam kıvanç gibi olucam motivasyonuyla giyiliyor gibi geliyor.

Dokusu da rahatsız ediyor. Ağırlığı da.

değil, hatta çok az kişiye yakışıyor. giyenlerin çoğu serseriye benziyor.

Ben çok severim. 5 tane deri ceketim var. Çirkin bir adamı bile karizmatik gösteriyor.

Ben olsam surilerden sonra giymezdim. Güzel parça ama mültecilerin de vazgeçilmezi.

@ananiyimioguz

Hah tam olarak aynı hisler var bende de. "Karizmatik olmak için giyiyorum" havası veriyor giyenlerden bazıları. Tabii ki genel için konuşmuyorum da bazı giyenlerden o ağır abiyiz biz ;)) havasını alıyorum ve itici geliyo ahshdhs

35e. bunu ilk kez duydum ve hayatımda giymedim.

deri ceket baya severim, 4 veya 5 yılda bir yenilerim, hatta geçen ay bir tane aldım, bence erkeğe yakışıyor, duyuruda bazıları afgan ve pakiler deri ceket giyiyorlar diye giyme demişler vs ya çok güldüm buna, adamlar deri montta bile ırkçılık yapabiliyorlar, gerçekten inanılmaz.

6 yil onceki duyurum: www.eksiduyuru.com Deri ceket yakisana cok yakisiyor da herkes giyince de bir anlami kalmiyor ki. Ama her erkegin bir deri ceket/montu olmali, bir siyah bir k.rengi hatta. (Behzat'in giydigi cuval gibi ceket/montlar degil tabi, vucudu saran, fit vucudu ortaya cikaran genc isi modellerden bahsediyorum)

Benim de hic olmadi, hic de istemedim, kot pantolonum bile hic olmadi, sevmiyorum olmadi, o kadar basit..

deri ceket çok yaygın değil bence ya. deri mont herkeste var gerçekten de. ben de gittim aldım :D siyah basic slim gerçek deri mont güzel gözüküyor bence.

Deri mont/deri ceket farkını bilmiyorum bile ya hepsi benim için aynı :D

ankara-birds of mind

cok tesekkurler

rica ederim, çok sevdiğim bir parçadır, hatırlattınız iyi oldu, şimdi dinlemeye başladım:)

başka arkadaşlarınız da ürün alacaksa kargo ücretini paylaşabilirsiniz. en mantıklı bu geldi aklıma.

Mağazaya gidip oradan sipariş verirseniz kargo ücreti düşüyor

4 yıl önce bu saçmalığı farketmiştim, mağazadan alırsan kargo ücreti ürünün yüzde beşi, online alışta ise ürün fiyatının yüzde onu kadar kargo ücreti alıyorlar.

turkiyede ic uretim var (inegol vs vs) ondan turkiyede bunu dogru mantiga oturtamazsiniz ama dunyada soyle

new york ikeada bir sandalyeyi 200 dolara aliyorsaniz, benzer sandalye baska dukkanda 500 dolardir, ikea herseyi maliyet kismak icin yapar, paketlemesi, gemileri, nakliyesi her adim maliyet icin yapilir, bunun sonunda da en ucuza satar.

Dukkandan gidip alanin da 3000 lira, sizin evinizde oturdugunuz yerden de 3000 liraya ayni seyi satin almaniz bu durumda adil degil, dukkana gidene daha da ucuza vermeli o zaman, bosuna benzin masrafi, elle tasima falan.

dukkanda kargo %5 cunku fiziksel olarak esyayi siz alip goturuyorsunuz, insan maliyeti dusuyor

demem o ki
bu sacmalik degil, sacmalik olsa dunyanin en basarili is modellerinden biri olmazdi

Ben haberlerde çıkmıştım. "Kadına şiddete hayır" demek için bisiklet sürmüştük İstanbul Caddebostan'da. Halen o saniyelerin ekran görüntüsünü saklıyorum.

olur da sokak röportajına denk gelirim diye arkadan geçen kişi dahi olmamak için yolunu değiştiren biriydim. askerliğimi tören askeri olarak yaparken bütün hayatıma yetecek kadar kamera önüne çıktım. bu da herhalde "herhangi bir sebep" kategorisine giriyor. girmiyosa da girsin artık, anlatacak ortam olmuyor, yazık oluyor bütün anılar.

evet abbas güçlü genç bakış

Çıkmadım.

90’larda şiir yarışmasında birinci oldum. Şiirimi törende okudum ve televizyonda yayınlandı.

90'larda anaokulunda oynadığım piyes kırşehir yerel televizyonunda birkaç sene döndü durdu. bir de futbol ile alakam sınırlı olmasına rağmen yayıncı kuruluşa taraftar olarak 10 saniyelik sokak röportajı vermiştim.

ilkokulda resim yarışmasında ilçe birinciliği kazandım. o zamanlar şimdiki cumhurbaşkanımız sayın recep tayyip erdoğan beyoğlu belediye başkanıydı. ödülü kendisinden aldım ve akşam haberlerde ikimizi izledim....

tv kanalinda calistim demolarda bile kamera karsisina cikmadim. hic sevmem, poz veremem, rol yapamam

Balkes yerel kanalina röpo vermistim unide xd

Küçükken 23 Nisan için annem Cemal Reşit Rey'e götürmüştü, orda benle röportaj yapmışlardı.

"Çıkmak" denemez ama birkaç kere de çeşitli yerlerde "göründüm" swh.

Lisede yerel bir kanalin programina katilmistim. Hatta edebiyat hocasi konusursaniz sozlude 100 verecegim demisti soz de almistim ama **** ruhlu kadin not vermemisti.

Aklima geldi yine kizdim kadina.

22 yıllık televizyoncuyum, 1 kere çıkmadım.

Televizyona cikmadim ama mesut sureye ciktik youtube'da.

2006 olsa gerek, çıkmıştım. Enstrümanımla taksim yapmıştım.

2008 yılında trtdeki bir kelime bir işlem yarışmasına seyirci olarak katıldım, yarışmacılar matematik sorusunu bilemeyince ben çözmüştüm, nacar saat bana hediye edilmişti bunun karşılığında.

cocukken bir dizide oynamistim. Kimseye soylemiyorum ne oldugunu.

turkiyenin bence acik ara en kotu reklaminda basrol oynadim :D

41 yaşındayım, çocuklara aşık olan biri olarak hayatımın hiçbir döneminde çocuk sahibi olmayı düşünmedim, tam olarak öyle bir karar verdiğim söylenemez ancak hiçbir zaman çocuğum olsa düşüncesine sahip olmadım, biyolojik saatim de hiç bu yönde çalışmadı diyebilirim.

ablamın çocuğu olduğunda kararımın kendim için daha da doğru olduğunu fark ettim. yeğenime tapıyorum, arkadaş gibiyiz onunla. benden çok iyi bir teyze oldu ancak anne olmazdı.

çocuk yapmadığım için hiç pişmanlık yaşamadım, çevremde evlenen ama asla çocuk istemeyen bir iki tane kadın arkadaşım var onlar da pişmanlık duymadı hatta hepimiz iyi ki çocuk istememişiz diyoruz.

yaşadığım tek sorun 30lu yaşlarda çok fazla olmasa da ailemin biraz beklentisi olması oldu. onlar da artık bana hak veriyor.

27 yaşındayım. Sınıf öğretmeniyim. Öğrencilerimin her birini çok seviyorum. Tatildeyken özlüyorum. Ama hiçbir zaman çocuk sahibi olmayı düşünmedim, düşünmüyorum, düşünmeyeceğim de. Yanlış da anlaşılmasın tahammülsüz bir insan değilim, hiçbir çocuğun kalbini kırmamışımdır.

Geçen gün yeğenime birkaç saat bakmam gerekti. Çok uslu akıllı bir kız. Güzel güzel yemeğini yedirdim, beni hiç üzmedi. Ama antrenman zamanımdan çaldı. Dinlenme zamanımdan çaldı. Özünde kendine düşkün bir insanım. Çok sevsem de, bile isteye ömür boyu kendimi prangalayamam. Ben evine çiçek almayan insanım sağa sola gidersem kurur kalır diye.

Üstelik yapılan araştırmalarda yaşlılıkta en mutlu insanların hiç çocuğu olmayan insanlar oldukları saptanmış. Çünkü bu insanlar hayatlarını birine adamamış ve kendi hayatlarından çalmamışlar. Çocuklu insanlar ise gençliklerini adadıklarıyla, yaşlılıklarını ise boşa çıkan beklentileriyle harcamışlar.

38 yaşında, yeni evli erkeğim. çocuk sahibi olmayı hep istedim. şimdi de istiyorum. çok iyi bir ebeveyn olurum. kararımı hiç sorgulamadım.

kadınlarda hormonal olarak bebeğe karşı karşılıksız duygular gelişiyor (normalde) ama erkeğin işi biraz zor.

şahsi fikrim, pişmanlık duyarsın. kızacaklar olacaktır ama kadınlar için en iyisi evlenip çocuk yapıp adamı boşamak oluyor :) yaşlanınca başında sürekli dırdır eden adam yerine zaman zaman ziyarete gelen, güzel zaman geçirdiğin karşılıksız sevdiğin evladın oluyor. arada sevgili de yaparsın. başını da dinlersin. ooh mis.

38'den bildiriyorum, pişman değilim. Çocuk sahibi olmak istemediğime karar vermedim, yani vejetaryen olmaya karar verir gibi bilinçli bir şey değil. Bu konuda bir soruya daha aynı şeyi yazmıştım, çocukken bile çocuklarla iyi anlaşamazdım. Çocuk büyütecek, eğitecek, iyi insan olması için çabalayacak, 2-3 sene uykusuz kalacak sabrım, enerjim, isteğim yok. Birkaç yıla kadar akrabaların "eee, çocuk ne zaman?" sorusu da biterse hiç derdim kalmayacak.

60'larında ve kendi tercihiyle çocuk yapmayan bir tanıdığım (kadın) "hep pişman olursun dediler, şimdi çocuklu arkadaşlarım pişman ama benim hiç pişmanlığım yok" demişti, beni en rahatlatan sohbetlerden biriydi :)

Üç subreddit önereceğim, her bakış açısından ilginç fikirler bulabilirsiniz
www.reddit.com çocuk istemeyen ve çocuksuz yaşayanlar
www.reddit.com çocuk yapmak konusunda kararsız olanlar
www.reddit.com çocuklu insanların genel çocuk yetiştirme forumu (3 deyip 4 önermişim, bu bonus)
www.reddit.com çocuk yapıp pişman olanlar

Ya bu zaten bir karar degil. Daha 20lerindesin. Çocuk yapma kararı istersen verirsin ama çocuk yapmama kararı anca 35 de falan alınır. Çünkü 35 den sonra artık ihtimal azalıp riskler gözle görülür olmaya başlayacak. İsteyip istemediğini düşünmen gereken zamanlar.

Ama 20lerinde bunu hiç düşünmene gerek yok. Ben 30dayım şuan. 35 e kadar yolu var diyorum. Sonra karar veririm.

Ek:
www.bbc.com
Şu da güzel bir söyleşi. Orada konuşan kadınlardan birini tanıyorum, o da altı yıl sonra hâlâ çocuksuz ve halinden memnun.

i.ibb.co

29'dan bildiriyorum. Kendimi bildim bileli çocuk sahibi olmak istemedim, bu düşüncem hiç değişmedi. Bana çok uzak geliyor bu düşünce. Ayrıca çocuklara da düşkün değilim maalesef. İleride pişman olur muyum bilmiyorum hissiyatım olmayacağım yönünde, şu an acabam bile yok. Net bir şekilde çocuk istemeyen kendim hariç kimseyle karşılaşmadım çevremde.

28 yaşındayım. hayatımın büyük bölümünü klasik evlen-çocuk sahibi ol hayaliyle geçirmiştim. son 2-3 yıldır fikrim tamamen değişti.

kendime bile yetemiyorum, param yok, en az 20 sene bir insanı yetiştirmek için motivasyonum hiç yok. zaten eşim veya sevgilim de yok, olsa bile kimsenin bir yıldan fazla tahammül edeceğini sanmıyorum.

çocuk sahibi olursam korku ve kaygıdan hem onu berbat yetiştiririm hem kendim deliririm muhtemelen.

çocukları çok seviyorum. hatta filtresiz kafalarından dolayı ciddi ciddi oturup sohbet etmekten büyük keyif alıyorum. senin yıllarca düşünsen akıl edemeyeceğin şeyler söyleyebiliyorlar. ne bileyim bir çocuğa basit bir numara öğretmek bile büyüleyici bir şey, belki 30 sene sonra diplomat olacak bir insan yavrusunun aklında yepyeni bir kapı aralamış oluyorsun. o açıdan çocukları mucizevi buluyorum, süper sevimli bıcırık şeyler.

ama ben 30 yaşına yaklaşmışken önünü göremeyen birisi olarak onun sorumluluğuna girmem. giremem. her şeyin iyi olacağı garanti edilse bile istemem sanırım. 7/24 sürekli enerji lazım çocuğa. niye ki?

29 yaşındayım. Sadece bir çocuk istiyorum. Ekonomik olarak çok zor olduğunu fark edince bunu düşündüm. Çocuk bence yaydan çıkan ok gibi. Herkes başlarda çocuğun bezini düşünüyor da bu insan hep bebek kalmıyor ki. Bunun lisesi var, üniversitesi var. Düşün, askerlik yaparken kocaman insanken bile ailen para gönderiyor. Bebekleri, çocukları çok severim ama durum böyle.

Ben çocuğumla hafta sonu basketbol oynamak, ona bir sürü şey öğretmek istiyorum şimdi bile. İlgi açısından sorun yok.

29 key. kimseyi kendimden daha fazla önemsemek istemiyorum, o yüzden şu an çocuk düşünmüyorum. ilerde nolur bilmem.

32e. 4 yaşından beri istemiyorum çocuk. sebebi tamamen sana muhtaç birinin sorumluluğunu almak istememek tabii. Hele tr’de. Tr olmasa da istemezdim de neyse.

bu soru her yıl ortalama iki veya üç kez sorulur duyuruda ve ben de her seferinde cevaplarım:)

33 yaşında bekar bir erkeğim, 30 yaşından sonra net çocuk istemediğimi farkettim hatta bundan dolayı evlilik de pek düşünmüyorum, sebebine gelecek olursa çocuk büyütmek bence çok zor bir olay, kendinden ve zamanından büyük fedakarlıklar gerektiriyor ve ona en iyi şartları sunamama kaygısı da beni istememeye yöneltiyor, bunun yanında psikolojik danışman olarak uzun zaman çocuklarla çalıştım, dolayısıyla bu da beni istememeye yöneltti.

en son lisede kızım olsun diye düşündüğümü hatırlıyorum. o da toplumsal ve çevresel sebeplerden dolayı bir zorunluluk gibi görmemdendi sanırım. fakat sonra düşüncelerim çok farklı noktalara evrildi. evlenmeyi de istemiyorum çocuk yapmayı da. kişiliğim müsade etmiyor, isteğim sıfır... 35 k. çocukları acayip severim ama.

29K
cocuk bana cok buyuk bir sorumluluk olarak geliyor ve hayatimda fazlasiyla sorumluluk alanim oldugunu dusunuyorum. hayati da hayata bir bir insan getirecek kadar yasamaya deger bulmuyorum.

35k, 1.5 yaşında kızım var. Kariyerime ara verdim evde onunla ilgileniyorum. Döndüğüm zaman ortada bir kariyerim bile olmayabilir. Uykusuzum, çok yorgunum hatta bitiğim. Vücudum inanılmaz bozuldu. Ekonomik olarak kendimi geri plana attım, onun ihtitaçlarını fazlasıyla karşılamaya çalışıyorum, aslunda eşim de aynı. Şu saatte dahi (1.22) diş sıkıntısından dolayı 10 dk da bir uyandığı için ayaktayım.

Yaşadığım lohusa depresyonu zamanı haricinde, ki o zaman ne gerek vardı çocuğa dertsiz başıma dert aldım diye düşünüp böyle düşündüğüm için süçluluk hissiyle sürekli ağlıyordum, varlığından bir saniye bile pişman değilim. Ennee ennee diye sarılıp, ağzını açarak yanağıma dokundurması ( öpüyorum zannediyor) yeter. Gelecekte de ondan beklentim mutlu bir hayatı olması, yaşlılıkta filan da bana bakıp hayatını çürütmesi en en en son isteyeceğim şey olur.

20 li yaşlarda çocuk ister miyim diye bile düşünmeyecek kadar çocuk fikrine uzaktım. Bence çocuk isteğini biraz da hayatımızdaki insan belirliyor. Evlenme fikrim de hiç yoktu mesela karşıma eşim çıkana kadar. Evlilikte de evrilerek çocuk ister gale geldik. Eğer evli değilseniz, şu an çok da kafa yorulacak bir durumunuz yok bence.

yaş 31. çocuklarla da çalışan bir spor eğitmeniyim. kendimi bildim bileli çocuk istemem. çocukları severim, iyi anlaşırım vs. ama ebeveyn olmak hayatının yarısından fazlasını çocuk için yaşamak demek. ben hayatımı bir veya birkaç çocuğa adamak istemiyorum. hem maddi hem manevi aşırı bir yük gibi geliyor bana. hele ki zaten böyle sikik bir dünyaya çocuk getirmek... ne bileyim.

38 yasindayim. Cocuklugumdan beri hicbir zaman cocuk sahibi olmayi istemedim. Bir donem biraz dusundum, ama istemedigim gercegi cok net oldugu icin ustunde cok durmadim. Bebekleri cok seviyorum, cocuklarla pek iletisim kuramiyorum. Surekli enerjileri, oradan oraya kosturmalari, hep konusmalari, ilgi beklemeleri, hayatimin her kararini onlari dusunerek verme fikri, yillarca uykudan feragat etme, endiselenme, ve butun bunlara karsilik ne benim hayatta kalacagimin ne onlarin saglikli sekilde hayatta kalabileceklerinin garantisi olmamasi inanilmaz korkutucu geliyor. Ayrica hamile kalmak istemiyorum.

(Ogretmenim, genc insanlarla cok zaman geciriyorum ve dunyaya bu sekilde hizmet ettigimi dusunuyorum. Bir de cocuk yetistirmeme gerek yok bence.)

Bu konuda cok kitap, makale vs var. Onlari okuyup baska insanlarin fikirlerini ve nedenlerini duyarak dusuncelerinizi biraz daha sabitleyebilirsiniz belki.

www.hepsiburada.com

Bunun 9lusu var bende. Saç icin kullanmadım saçtaki performansini bilmiyorum. Sakallarım çok sert olmasına rağmen güzel bir şekilde birkaç dakikada tıraş olabiliyorum.

Sakalı 0 yapmiyor ama. Jilet gibi bir kökten alımı yok. Başka markaların bu tarz modellerinde 0 yapan var mı onu da bilmiyorum. Konu benim sakalımla da alakalı olabilir gerçi :)

www.hepsiburada.com
ben berberde gördüm denedim böyle bir şey yok yorumlarda aynı fikirde okuyunca görürsün...

www.hepsiburada.com ömürlük makine, 2 yıldır bende, saç ve sakal için gayet iyi.

sigarayı bıraktıktan sonra coşagelen sigara içme arzusunu puro ile çözdüm ben. bu aralar çevremde çok fazla sigara içiliyor, yine artıyor istek, hemen alıyorum büfeden ince purolardan, puroyla bastırıyorum sigara isteğini.

30 gün dayanın sonra fiziken canınız istemiyor zaten.

2013'te bıraktım 7 sene içmedim, pandemiden önce saçma bi sebepten 6 ay kadar içtim ve 1 senedir içmiyorum tekrardan, kafada bitireceksin lafı ne kadar sinir bozucu olsa da doğru.
ilk 6 ay deneme süresi bunun, sigara içerken zevk aldığın şeyleri yaparken elin sigaraya gidecek mi, veya 1 taneden bir şey olmaz diyip o 1 taneyi içecek kadar iradesiz misin aşağı yukarı 6 ayda belli oluyor. fiziksel etkisi de ağzım boş kalmasın diye kullandığın yiyecekler kalorili olursa biraz sıkıntı oluyor göbek çevresinde.

sigarayı bırakma yolculuğunda etrafındaki insanların ne kadar anlayışlı oldukları ise çooook önemli, ben herkese bana sakın sigara uzatmayın kalbinizi kırarım diye tek tek uyardım. bir kaç kendi çapında mizahşörler çıkıyor ama sonradan yola geliyorlar :)

kafada bitireceksin +1

bir diğer tüyo ise azaltarak bitirmek, bunun uzun bir süreç olduğunu bilmek. sigara hemen bırakılmıyor. bazen günde bir tane içtiğin, sonra tekrar abarttığın dönemler olacak. 7 yıl ağır içmiş biri olarak ben şahsen 2 ayda bırakabildim. ama bıraktığım gün şaşırarak "aa, ben bugün sigara içmedim" dedim.

motivasyona ihtiyaç duyduğun zamanlarda çevrendekilerin kanser öykülerini de dinleyebilirsin.

iyi şanslar.

kafada bitirip ne kadar boş olduğunu kendine tembihlemen gerekiyor, allen carr yöntemi fena sayılmaz.

sonraki süreçte en ama en önemli şey kesinlikle sakın ola 1 tekden bir şey olmaz diyip o teki içmeyin. asla yani, içerseniz geçmiş olsun.

bırakalı 2,5 sene oldu. bir tek dahi içmedim. ilk zamanlar rüyalarımda içiyordum sonra kabusla uyanıyordum. şimdi abartısız aklıma bile gelmiyor içilen ortamda bulunamıyorum. arada türkiye’de değilken legal olan yerlerde tütünlü marijuana içtim ama hiçbir etki yapmadı bünyemde sonrasında sigara isteğine dair. bu da ek bilgi dursun..

Ben yerini kahve ve çayla doldurdum şaka maka. Bir de spor yapıp beslenmenize dikkat ediyorsanız direkt siliyorsunuz. Aynısı alkol için de geçerli. En azından bende öyle oldu.

Bir günlük diye başladım. İkinci gün 2 günlük dedim. 3. gün 1 hafta dayanırsam 15x7 cepte diye devam ettim. Sözlükte sigarayı bırakmak başlığını okudum bir yandan. Bunu da geçtim. Buna da taktım falan diye motive oldum. Kriz anlarında şınav çektim, koşarak merdiven inip çıktım falan fişman.

Spora başladım. İkisi bir arada olmadı. Bıraktım. Bir daha aramadım bile. 1.5 sene oldu.

Kafada bitirme muhabbeti aslında şöyle bence, sigara, uyuşturucu, kumar vs. herhangi bir şeye bağımlı olan insanlar genelde yaşamlarındaki gerçek olaylardan ve olumsuz gidişattan kaçmak isteyen, gerçeğin verdiği acının yerine bağlı olduğu nesne veya durumu koyup buna zamanını ve enerjisini harcayarak gerçekle ilişkisini bir süreliğine kesmeyi amaçlayan kişiler oluyor. Ben de öyleydim. En doğrusu psikolojik destek alarak bırakmak bence, çünkü sigarayı bırakayım derken sigaranın boşluğunu yeme-içme ile doldurup 6-7 kilo aldım.

Askerde içmeye başladım. Paket almayıp otlanıyordum etrafımdaki sigara içen arkadaşlardan. Bu dönem dönem devam etti. Bazen uzun süreli içmediğim oluyordu. Sonra tekrar yancılık yapıyordum arkadaşlara. Paket aldığımda da öyle çok içmedim. Sanırım geçtiğimiz sene tövbe etmiştim ama işyerindeki arkadaşların hepsi sigara içtiği için benim de canım çekti ve tövbeyi bozdum :) bir süre içtikten sonra kendime kızdım ve tekrar içmemeye başladım. 3 gün önce misafirliğe gittim ve orada yine sigara içiliyordu ve ben tekrar içmeye başladım :) dün eve döndüm ve canım sigara istemiyor. Anladım ki etrafımda sigara içenler oldukça benim de canım çekiyor. Bence etrafında sigara içenler varsa uzak dur oradan.

benim için bu sorunun net cevabı spor yaparak, koşu ve ağırlık çalışma yapıyorum, ikisinde de güçlü nefesler alıp vermek lazım, spor nerdeyse bağımlısı olduğum bir alan, sigara da keyif verici bir madde olmuştur benim için hep ama birini bırakmak zorunda hissettiğimden dolayı sigarayı bıraktım hep.

Bende fiziksel istek daha kısa sürüyor bu süreyi azaltmak için bol sıvı alıyordum

13 sene icip 2014'te elektronik sigaraya basladigim anda, gercekten o anda biraktim. 5 sene boyunca tek tuk ictiklerimi saymazsan bagimli olarak hic icmedim.

sonra elektronigin nikotinini de sifirladim, bir sure sonra onu da tamamen biraktim.

bu 5 sene sonra ani bir kararla sigaraya basladim. 6 ay icip tekrar elektronikle biraktim. sonra bir 6 ay daha birakip tekrar icmeye basladim, su an bir aydir icmiyorum :D

hayat kalitesini dusuren en tehlikeli bagimliliklardan biri bu sigara. artik icmem herhalde. birakma stresi ve sucluluk duygusu yetiyor zaten.

başka bir meşgale bulacaksın. Egzersiz vs. Ancak öyle.

Merhaba ben daha dün 2020 1.2 Opel Astra aldım ve kasko 1910 tl, trafik sigortası da 1150 tl fiyat aldım.

İlk aracım bu arada ve kasko full tabir edilenden.

Biraz pahalı geldi, başka sigortacıya da sorun bence. Ben iki sigortacıya sordum arada 120 tl fark vardı toplamda. Ucuz olanı yaptırdım geçtim.

aslında internette kendiniz bilgileri girerek fiyat görebiliyorsunuz. meslek grubuna, kaç yıldır araç sahibi olmanıza, kaza sicilinize, yaşınıza vs. göre fiyat farklı çıkar. neticede risk hesaplama mevzusu.

2006 model aracımı 2 bin liraya yaptırdım geçen hafta. Kasko+trafik sigortası. ama lazpalle'nin söylediği gibi çok fazla değişken var, iki üç yerden fiyat alıp teyit edin mutlaka.

2013 1 serisi bmw'nin kaskosunu 3600 tl'ye yaptırdım. en yüksek hasarsızlık indirimi dahil fiyat. 563 tl trafik sigortası.

trafik sigortası geçen seneye göre düşük geldi.

kasko fiyatı çok değişken. mesela bende ölümlü kaza klozu ekli(herhangi bir ölümlü kazaya karışırsam karşı taraf dava açmadan ödeme yapabilmek için), ek parça ekli, nispeten bir alt sınıf ikame araç vs vs. Siz kaskoyu yaptırırken hangi klozların ve hangi hizmetlerin eklendiğini ve araç değeri olarak ne kadar yazıldığını öğrenin.

ilk kez yaptiriyorsan genelde oyle.
Ben de 1800 mu oyle bisey verdim eskiden 2500 falandi.

İlk araçsa normal fiyat. Şimdiye kadar trafik sigortasında hep en ucuzu (teminatlar nerdeyse aynı), kasko sigortasında da en pahalısını aldım.

En yüksek paketler genelde; cam hasarı, anahtar kaybı, yangın-doğal afet-terör-sel vs, yabani hayvan zararı gibi bir çok zararı karşılıyor (internet sitelerinde yazar) ve trafik sigortasının yetersiz kaldığı durumlar için yüksek teminat veriyor. Örneğin 500 binlik bir araca çarptın trafik sigortası bunun 250 bin liraya kadar (150 de olabilir tam hatırlamıyorum) olan kısmını karşılıyor. Kasko yoksa kalanı cepten ödeyeceksin ancak kasko varsa kalanını karşılıyor.

ben de bugün kasko ve sigortayı yenilettim, sigorta 800 lira, kaskoya ise 1200 lira verdim, toplamda 2 bin liraya patladı, geçen yıl ise 3 bine patlamıştı, bu yıl aslında kasko yaptırmayabilirdim de 1200 lira bana gayet uygun geldiğinden yaptırdım.

Bu hayatta en net olduğum konulardan biri çocuk sahibi olmamak

Evlat edinmek değil ama ekonomik olarak biraz rahat olsam çocuk ya da çocukların eğitim ve sosyal hayatına destek olmak isterim

Çocuk yapmak yerine evlat edinmeyi düşündük. Ama kedi sahiplenmek gibi kolay değil. Biz kritere uymadık mesela. Evimiz kira, benim kronik rahatsızlığım var, en az 5 yıldır evli değiliz. Direkt eleniyoruz. Kriterler uysa da 3 yıl çocuğa koruyucu aile oluyorsun daha sonra mahkeme kararıyla çocuğu evlat edinebiliyorsun. Evlat edinmek kolay olsaydı tüm varlığımızı, paramızı son kuruşuna kadar tüp bebek merkezine gömmezdik. Bizim çocuk sahibi olma motivasyonumuz kendimiz gibi bir insanın daha olmasıydı. Tabi bu özetin de özeti. Ben kendim gibi farkındalığı olan, duyarlı ve ahlaklı bir insan daha olsun istedim. dondurulmuş embriyolarımız var. İlerde maddi gücümüz ve sağlığımız elverirse bir embriyo çözdürebiliriz:)

Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Hatta istememekten öte bu konuda çok netim. Dünyanın en büyük sorumluluğu ve insanların çok büyük bir kısmının bu kadar rahat bir şekilde bu sorumluluğun altına girmesi bana da çok ütopik geliyor.

Çocuklardan hiç hoşlanmıyorum açıkçası ve evlat edinmek de çok ütopik bir şey benim için bu yüzden. Mümkün değil başkasının çocuğuna dokunamam ya da hiçbir çocukla 1 gün bile geçiremem.

çocukları severim ama çocuk sahibi olmayı pek düşünmüyorum, her açıdan büyük sorumluluklar gerektiren bir iş.

32 e

ben öyle bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum gibi argümanları sevmem ama çocuk bakmak dünyanın en sıkıcı şeyi gibi geliyor bana. komşunun çocuğunu, yeğenlerimi falan seviyorum. güzel bir bebek gördüğümde de dayanamayıp severim ama konu çocuk bakmaya gelince bana çok korkunç geliyor. bir kere sosyal hayatın sıfırın altına inecek. hele ki yaramaz bir çocuk insanı çok hızlı yaşlandırır. bu pahalılıkta hala 3-5 çocuk yapanları ben de anlamıyorum.

youtu.be

Sirf 46 gun yuva yapmaya kasiyor, sonra kari koca besliyorlar. Hatta erkek olan disiyi besliyor.
Sonra bunun cogu ölüyor. 2 tanesi ucuyor.

Bunun bir de sahinli versiyonu var, o kadar vahsi kus dagin basina et tasiyor devamli.
Disi kaciyor, yavrularin hepsi ölüyor erkek yine bastan basliyor.

Dusun iste cocuk yapmak oyle manyak bir icgudu, istemesen bile genlerinde kodlu oldugu icin karsi koyamiyorsun.

Cocuk dogurmanin bencil ve yanlis bir davranis oldugunu dusunuyorum. Ebeveynler kendi istek ve kaygilari dogrultusunda dunyaya bir hayat getiriyorlar. Ancak bu bebege yasamak istiyor musun diye soran yok.
Kendi istek ve arzularimiz disinda dogurulup bu dunyaya atiliyoruz...

Ekonomik durumum iyi, duygularımı saklamam, sevgi göstermekten çekinmem, haksız olduğum kanıtlanırsa kabul ederim vs. vs. çok iyi bir baba olacağımı düşünüyorum ama bu dünyaya bir çocuk getirme planım yok.

Hem hedeflerim çok büyük, isteklerim çok fazla; çocuk yaparsam zaten az olan kişisel zamanım yok olacak çünkü hepsini ona ayıracağım; çocuğu boşlamayacağım.

Hem de ülkeye göre iyi bir durumdayım ama bu ülkeye çocuk mu getirilir. Mutsuz yaşayacağına hiç var olmasın daha iyi bence. Hadi yurtdışına gittim diyelim; insanların gelir artışının enflasyonun çok altında olduğu bir sistem sürüyor. 30 yıl sonra ne durumda olacak insanlık bilmiyoruz.

Kirlilik, su krizi, küresel ısınma, nüfus patlaması bunlar yaşanabilir alanları yok ediyor ve yakın gelecekte yüz milyonlarca mülteci olacak. Sistem değişmediği sürece çocuk yapmayı düşünmüyorum. Şu an ilişki durumumuz karışık olan son sevgilim de çocuk yapmaya karşıydı ama evlat edinmeye açıktı, eğer gerçekten kişisel olarak istediğim noktaya gelirsem o opsiyonu düşünebilirim.

Yine de gelecek hayallerimde çocuk yok. Kedi ve tavşan ağırlıklı planlar yapıyorum.

Valla ben istiyorum ya da istemiyorum şeklinde net bir şey diyemiyorum. Hayat bu insan değişiyor her şey değişiyor. Ancak çocuk yapma büyütme süreci oldukça meşakkatli. Öte yandan bir canlıya ahlaki ve insani şekil vermek çok zor, ağır ve önemli bir sorumluluk. Böyle bakınca ne gerek var diye düşünüyorum. Ama birgün anne olursam iyi bir anne olacağıma inanıyorum. Evlat edinme konusunda da olumlu düşünüyorum.

Çok doğru düşünüyorsunuz. Çocuk sahibi olmak isteyenlerin en büyük argümanı "çocuk evin neşesi" klişesi. Çok büyük bir istismar bu, çocuğu eğlence aracı olarak görüyorlar. Diğerleri de sanki 200 IQ'lari varmış gibi genlerimi aktarmak istiyorum diyor. Bu kişiler bu konuyu düşünenler yine de. Diğerleri ise ne toplumu ne de kendi hayatini sorgulamayan kişiler. Koyun gibi oku, çalış, çocuk yap, tüket, emekli ol, öl mantığında kişiler.

Hayattaki kendi verebileceğim kararlar içerisinde ilk kırmızı çizgim heralde. Çocuk istemiyorum. 30 e.

Antinatalizm deniyo bu olaya, çocuk yapmanın doğru bir şey olmadığını savunan bi akım.

Ben şahsen çok olumlu bakıyorum çocuk olayına, hedef 5 çocuk. Henüz hiç yok gerçi, belki ilk 2'den sonra fikrim değişir, bilmiyorum :)

Sorumluluk almak hayatta en sevdiğim şey, öbür türlü sıkılıyorum. O dandik Twitter postlarından gibi olacak ama bi sürü ülke gezdim, her şeyi yedim içtim falan, baydı bi noktadan sonra. Yani kötü değil ama kesmiyor diyeyim. 50 yaşıma gelip 3. kedimle baş başa oturuyor olmak düşlediğim gelecek değil.

Niye 1-2 değil de 5? Çok çocuklu geniş ailelerde çocuğun daha geniş bir özgürlük alanına sahip olduğunu düşünüyorum. Önemli bir şey bu.

Bir çocuk istiyorum, iki çocuk belki. Esim iki cocukmus ve iki cocuk konusunda mantıklı yorumları var.

Yalniz çocuğu yapmadan aşağıdakiler olacak;
-arabanin kredisi bitecek (39 ay)
-benim kalacagim ülke ya da sehir daha netlesecek (bir üst müdürüm 4 seneye falan emekli.amaclari beni onun pozisyonuna atamak ama büyük firmada olunca bir anda kendimi İsviçre, İrlanda'da falan bulabilirim).
-bu ikinci kisim olursa artik bir eve girisecegiz.

Bunlar olunca cocuk yapabiliriz diyoruz. Normal sartlarda herşey düzgün giderse çocuk 18 yasina geldiginde isteyecegi eğitim icin bi 20-30 bin euro para olabilir ama iki cocuk olursa biraz zorlu.

Neyse; genel düşüncelerimiz para durumumuzun iyi olmasi ve benim kariyerimin biraz daha belli olmasi. Öyle acayip çocuk yapalim olayimiz yok. Daha yasimiz var, bir 4-5 seneye bakariz.

3 cocuk bana göre de fazla :)

Çocukken bile diğer çocukları sevmeyen bir çocuktum. "Biyolojik saatin alarm verecek, sen de çocuk isteyeceksin" dediler yıllarca, kırkıma geliyorum ama hâlâ istemiyorum. Dünyanın sorunları, ülkenin ekonomisi falan gibi "mantıklı" gerekçelerim yok. Basitçe, çoğalma güdüsüne sahip değilim.

Evlat edinmek gibi bir niyetim de yok. Kedilerimden biri üç gün önce ameliyat oldu, ilaçları, iğneleri, kuma giremediği için parkeye işemesi derken ameliyattan bir gün sonra "Yok ben zaten çocuk falan bakamazmışım, bu ne ya, bıktım, yoruldum, yeter" diye homurdanıyordum evde, o bile fazla geldi. Çocuk isteyen arkadaşlarım, yakınlarım çocuk sahibi olduğunda onlar için mutlu oluyorum ama bir yandan da çok çekecekler ya yazık diye üzülüyorum içten içe.

Çok çocuk yapma motivasyonu çok karmaşık. Üremek ve soyunu devam ettirmek çok ilkel/temel bir insan güdüsü, bir kısmımız mantığı devreye sokup çocuk yapmazken ya da bir çocuk yapıp bütün sermayesini/enerjisini ona yöneltirken bir kısmımız da "bol bol çocuk yapayım da en az biri soyumu devam ettirsin" seviyesinde davranıyor (bunu bilinçli yapması gerekmiyor, güdü işte). (Mültecilerin kamplarda bile çocuk yapmaya devam etmesi, pandeminin ortasında insanların bile isteye çocuk yapması da buna dahil bence.)

Ya da inancı gereği doğum kontrolünden uzak duranlar var, eğitimi-parası-imkânı olmadığı için doğum kontrolüne erişemeyenler var. Çok fazla ve karmaşık sebep var bunun arkasında.

çok üstün zeaklı olursun ya da ne biliğim dünya için çok önemli şeyler başarırsın belki genlerin bir sonraki nesle aktarılması için yaparsın da arkadaş dünyayı tüketmekten başka bir şey yapmayanlar neden illa kendi egoist ihtiyaçlarını karşılamak için ürer. Neyse ki uzun vadede insanlar ya çocuk yapmayı seçmeyecek ya da imkanları buna el vermeyecek ya da bunun kombinasyonu olacak.

Temeli sağlam bir aşk evliliği yapmak, sevgi, saygının olduğu huzurlu bir yuva kurmak çocuk yapma eyleminden çok daha zorlu geliyor bana. Şiddetli geçimsizlikten herkesin apar topar boşandığı, birbirine tahammülünün zayıfladığı bir dönemdeyiz. Belki kendi anne babamda sağlıklı evlilik göremediğim için inancım bu kadar zayıf olabilir. Sıcak bir yuvada, eğitimli, ekonomik olarak rahat ve ruh sağlığı yerinde anne baba ile büyüyen çocuklar özgüvenleri, hayata karşı pozitif bakış açıklarıyla kendilerini belli ediyorlar zaten hemen. Çocuk doğduğunda bir kil kütlesi gibi aslında, çevre ona bir heykeltıraş gibi şekil veriyor sunduğu iyi ve kötü yaşantılarla. Gerçekten doğru eşi bulduğuma inanırsam ki olasılık biraz düşük geliyor bana, ekonomik açıdan da sıkıntı yaşamadığım sürece 1 tane çocuk yapmak isterdim. Herkes anne baba olmak zorunda değil, olmamalı da zaten. Hele evliliğini kurtarmak için eve neşe gelsin diye çocuk hiç yapmamalı. Asgari düzeyde fizyolojik ve psikolojik ihtiyaçları bile karşılayamıyor çoğu ebeveyn, bencil ebeveynler bu gibi ebeveynler bana göre.

çocukları çok seven, çocuk hassasiyeti fazla olan biri değilim ama çocuk sahibi olmak istemenin bununla bir ilgisi pek yok gibi.
elbette çocuk isterim.
hatta duruma göre 2-3 tane de istenebilir ama şartlar çok önemli.
maddi ve manevi olarak kısıtlı imkanları bölüştüreceksem gerek yok.
onu ilkini yaptıktan sonra düşünmek lazım.

benim asıl kriterim gerçekten benden çocuk yapmak isteyen birinden, gerçekten çocuk dünyaya getirmek isteyeceğim biriyle bunu yapmak.
önemli olan bu.

biz yaptık büyütüyoruz maşallah sağlıklı sıhhatli büyüyor yapmak isteyen yapar istemeyen yapmaz zaten ama kısır döngü bu bilinçli insanlar az çocuk yapıp yada yapmayıp bilinçsizler üredikçe toplum git gide daha kötü yozlaşıyor

Biraz dar bir perspektiften bakıyorsun. Mesela kendine çocugun tum masrafları devlet tarafından karşılansa çocuk dogurup doğurmayacağını sorabilirsin. En son danimarka tatilde hamilelik oranı daha yuksek oldugu icin tatile teşvik paketleri başlatmıştı. Ya da Almanya 25 yaşına kadar çocuğa gelir sağlıyor. Vallahi ben doğurmak istiyorum. Ama finlandiya'ya taşınacağım galiba doğurmak için. 3 yaşına kadar evde bakacağım çocuğuma deyince maaş ödüyor ebeveyne. Jeff evde ilgilenir, Aylık 200 euro da bu bakıcı maaşın dışında çocuk için veriyorlar. Bir de bütün bebek bakım malzemleri koli ile geliyor yaş ilerledikçe. Her çocuk başına para artıyor çocuk sayısı arttıkça. Bukadar maliyet dedin diye yazdım bunları (*-*)/ Ülkeye göre gideri bırak üzerine para alıyorsun.

@velvetmorning, yahu Danimarka, Finlandiya gibi 5, 6 milyonluk ülkelerde 50 yaşındaki insanlar da çocuk yapar. Almanya zaten yaş ortalaması yüksek bir ülke. Tarihten silinmemek için mecbur teşvik etmesi gerekiyor. Ben bunları referans kabul etmiyorum maalesef. Bu tip ülkelerde doğmak zaten hayata 3 0 önde başlamak demek. Ben Türkiye'yi ve yakın coğrafyayı dikkate aldığımda dar bir perspektife sahip olduğumu düşünmüyorum. Bu arada erkeğim. Bunu doğum konusu için belirttim. Ama para da verseler yine 2'den fazla çocuk istemem.

Maddi durumlari cok iyi olanlar genelde cocuk yapiyor. Gozlemim bu yonde.

benden 16 yaş küçük kardeşimin yalnız bir çocukluk geçirmesinden dolayı diyorum ki: eğer çocuk sahibi olunacaksa en az 2 tane olmalı ve yakın yaşlarda olmalılar. tek çocuk her şeyden önce çocuk için sıkıntı. kardeşim mesela pandemi vardı okula gidemediler, dışarı çıkamadılar, çıksalar oyun oynayamadılar. kardeşi olsa bu kadar yalnız ve oyunsuz kalır mıydı? hayır. ebeveylerle buyuklerle bir yere kadar oluyor o ve gerisi olmuyor, olmaz. bu konuda aşırı netim. tek çocuğa karşıyım. eğer bir gün anne olursam o yola en az 2 çocuk için çıkmışımdır. ama çok büyük ihtimalle olmayacağım, çünkü 1) doğurmaktan ve hamilelikten ölesiye korkuyorum 2) klişe ya da her neyse bu dünyaya çocuk getirip üzülmesine, yorulmasına, haksızlığa uğramasına, çaresiz kalmasına vb hiçbir şekilde yaşayacağı olumsuz şeylere sebep olmak istemiyorum. ben her türlü yanında olurum ama illa ki büyüyecek ve hür bir birey olacak, bu ülkede veya bu ülkeden kaçıp herhangi bir yerde ne kadar hür olabilirse tabii. e bir de baba olacak kalibrede erkek tanımamam da etkili tabii. ama buna gelene dek zaten oluru yok.

Ben çocuk istemiyorum, ama hormonlarım zaman zaman baskı yapıyor. :) Çocukları severim aslında. Fakat bakımını üstlenmek istemediğim için evlat edinmeyi de düşünmem.

2 tarafın da ana baba sağ ise ve yakında oturuyorlarsa yapılabilir
2 taraf da çalışabilir bu durumda
ama anne 3 yaşa kadar izin alma imkanı olursa daha sağlıklı olur

cocuk sahibi olmak istemiyorum. kimsenin dusunmedigi, umursamadigi kadar cok sorumluluk gerektiriyor.

ulkenin hali belli. dunyanin hali belli. dogaya verdigimiz zarar, siyasi sorunlar... bunlar zaten hayati mahveden seyler. boyle bir hayata bir cocuk getirirsem karsilasacagi sorunlarin ustesinden nasil gelirim bilmiyorum.

hem ben bu cocuga yeterli ilgiyi veremem, cok yogun bir is hayatim var. cocuklari da oyle cok sevmiyorum. basa cikamam.

zengin degilim, her istedigini yapamam. kaliteli bir hayat yasamasi icin gereken ihtiyaclarini asgari olcude bile karsilamam cok zor. saldim cayira mevlam kayira bir sekilde cocuk buyutmeyi dogru bulmuyorum.

saglikli, mutlu, ozguvenli, merhametli, egitimli, enerjik, ogrenen, eglenen, akilli, bilgili, saygili bir cocuk yetistirmek icin yapmak gereken cok sey var. bu cok seyi ben yapamam. zamanimi cocuga ayiramam. yeterli de olamam zaten.

evim, arabam, birikmis param yok. ben bu cocugun gelecegini nasil garantileyecegim? bana bir sey olursa bu cocuga ne olacak?

en basitinden saglikli beslenmesini saglayamam. kendim bile saglikli beslenmiyorum. yemek yapmayi sevmiyorum.

bu cocugun okulu var, lisesi var, universitesi var, erasmusu var, masteri var. var oglu var.

ben bu egitim sureci boyunca ona hicbir sekilde destek olamam. ha benim gibi tasarimci olacaksa olurum ama matematik, fizik, kimya, biyoloji... bunlardan anlamiyorum. destek olamam. ogretmen tutmak gerekir, para ayiramam.

bir suru hastalik var. hastalandiginda en iyi tedaviyi almasini saglayamam. para para para. oldu da kotu bir durum yasadi diyelim. bir uzvunu kaybetti veya yasitlarina gore daha sakin yasamasini gerektitecek bir kalp hastaligi cikti diyelim. ben ona bu durumda ihtiyaci oldugu psikolojik destegi saglayamam. benim zaten psikolojim bozuk.

evet bak benim psikolojim bozuk. nereden yaptim bu cocugu keske yapmasaydim derim. cocuga yazik ettim kendimden nefret ediyorum derim. berbat gunler geciririm. bu hallerimle cocugu korkuturum. onun da psikolojisi bozulur.

benden anne manne olmaz. yok yok istemem.

Terapi gibi geliyor, sen ne diyosun.

Ayni ben...

Hayır, hiiiiç sevmiyorum :( sadece geniş ve boş yolda kullanmakla ok'im, gezmek, kampa fln gitmek için katlanabiliyorum. İşe veya toplu taşımayla gidebileceğim bir yere arabayla gitmiyorum.
Not: 32 yaşımda ehliyet aldım.

ben de aynı şekilde. boş boş araba kullanıyorum demeyeyim ama araba kullanmamı gerektiren şeylerden kaçmıyorum, hemen atlıyorum demek daha doğru olur.

trafik yoksa ilk 1-2 saat severim sonra sıkıcı olmaya başlıyor

Sakin bir sahil veya dağ yolu ise severim yolu da uzatırım hatta ama normal e5 trafiğinden ciddi anlamda nefret ediyorum.

istanbulda araba kullanmak genelde sinir katsayımı arşa çıkartır, özellikle şişli vb. trafiğin leş olduğu yerlerde çekilecek dert değil ama egede ve uzun yolda kullanmanın çok farklı bir güzelliği var, iyi bir playlistle aşırı beleş bir terapi gibi geliyor insan ruhuna.

trafikte ve bozuk lanet izmir yollarında kesinlikle hayır, daha bu sabah belediye everest gibi kasis koyduğu için arabanın tamponunu sürttüm, onun haricinde akıcı yollarda tempolu sürüşe bayılıyorum.

Istanbul'da sevmiyorum, stres katsayimi arttiriyor. Sehirlerarasi yollarda veya ege'de kullanmak terapi gibi geliyor gercekten de.

Hem de nasıl.. istanbulda trafiksiz saatlerde özellikle gece en sevdiğim şeylerden biri..

fakyoras +1.
geriliyorum trafikte.

ama gece+boş yol+müzik kombinasyonuyla şahane.

Her şekilde gerilip strese giriyorum. Ufak bir hatada sakatlık, ölüm, büyük maddi kayıp yaşıyorsun, neresini seveyim bunun?

güzel bir podcast veya radyo programı ile saatlerce sürebilirim. seneler önce samsuna bir bayram arefesinde 21 saatte gitmiştim. modern sabahlar podcastleri ile zerre sıkılmamıştım.

trafik durumu ve motivasyon önemli. sabah 7'de işe giderken ve trafik de varsa hiç sevmiyorum ancak tatile gidiyorsam ve yanımda arkadaşlarım varsa gayet iyi oluyor.

Evet seviyorum..

Bayılıyorum. 18 yaşından beri arabam var. Gittiğim hemen hemen bütün ülkelerde de araba kiralayıp binlerce km yaptım. Toplu taşımaya hayatta binemem, o özgürlük hissi bambaşka.

inanılmaz keyif alıyorum. termosa kahveyi doldurup güzel müzikle beraber kilometrelerce yol gidebilirim.
not: lüks araca binmiyorum, bir de öyle bir durum olsa keyfim 10'a katlanacak.

Bos yol kriterini saymazsak aracin modeli belirleyici oluyor. Su anki aracim inanilmaz keyifli, yolu uzatmaya calisiyorum. Ama bi onceki aracim kalas gibiydi. Pek keyif alamiyordum. Bir donem mini cooper kullanmistim, ki surus zevki acisindan benim icin bir numaradir.

Yani bos yolda arac kullanmak guzel bi sey tabii ama nasil bir arac oldugu cok onemli.

trafik haric hastasiyim.
altindaki araba cok onemli +1.

4 yıl önce ehliyet aldıktan sonra bir daha araba kullanmadım. Hiç içimden gelmiyor araba sürmek. Ehliyeti de bulunsun işte hazır boş zamanımdayım diye almıştım. Tamamen unuttum gibi hissediyorum ve o kadar gözümde büyüyor ki tekrar alışma süreci.

Arabada sağ ön koltukta olmayı çok severim mesela uzun yol yapayım biri sürerken ama o arabanın kontrolün altında olması hissi hoşuma gitmiyor. Başkası kontrol etsin mümkünse, ben yan koltukta keyfini çıkartayım yolun sağa sola bakarak, telefonla uğraşarak dshhsd

Yasaklar sebebiyle şehir içi ev-iş arası dışında kullanmadığım için binmek eziyet gibi geliyor. Bazen keşke biri sürse de yolcu koltuğunda gitsem diyorum.

Yoksa uzun yol yapmayı, manzaralı yolda gitmeyi, şiddetli yağmurda gitmeyi çok severim, dinlendirir, insanı yeniler.

Bence safi eziyet. Param olunca ilk işim şoför tutmak olacak.

Uzun yol seviyorum ben. hatta bayılıyorum etrafı izleye izleye yol almaktan, farklı coğrafyalardan geçmekten.

İstanbul başta olmak üzere, ankara ve izmirde sevmiyorum sürmeyi. balıkesir ve samsunda kullanmak çok güzel. doğu illerinde kuralsızlıktan dolayı ilginç enstantaneler yaşanabiliyor, ama fena değil. çanakkale ve edirne dream team. yaani, şehrinden şehrine değişiyor.

insanın canı bazen uzun yol çekiyor, çoğu kişinin zaman zaman hissettiği şeyler. gerçekten o karanlık boş yollarda araba sürmenin farklı bi tadı var.

yaklaşık 10 senedir moda'da oturuyorum. arabam olmadığı için arabayla ilgili yazdıklarını geçiyorum. ama bu zaten genel olarak istanbul'un bir sorunu olsa gerek.

moda'nın da sakin sokakları var, ben de onlardan birinde oturuyorum. özellikle korona öncesi haftasonları aşırı kalabalık oluyor evet, bu kadar herkesin gelmesini ben de tercih etmezdim.

sahil de aynı şekilde özellikle yazın haftasonları çok kalabalık oluyor etrafta bir sürü çöp oluyor doğrudur. ama sahil herhangi bir zümre tarafından ele geçirilmiş durumda değil ve tekinsiz tipler de olmuyor öyle. yani ben tek tük olaya denk gelmişimdir bu 10 sene içinde. gerçi haftasonları pek gitmiyorum o da var.

semt huzursuz değil ama kesinlikle benim için. özellikle haftaiçi çok daha güzel oluyor. şimdi korona zamanı da az insan olduğu için daha da güzel. 2 dk'da sahile inip yürüyüş yapıp dönebiliyorum. yaşayan insanları da iyidir genelde. ben memnunum ki kalıyorum 10 yıldır :)

edit: bu arada aşağıda yazıldığını görünce aklıma geldi moda sahili deyince benim aklıma doğrudan kalamış'ın karşısına düşen yer geliyor. rıhtımdan moda'ya kadar uzanan sahilde oradan daha farklı bir kitle var bence ve kadıköy'e farklı ilçelerden gelen çoğu kişinin hala kalamış tarafındaki sahilden haberi bile yoktur bence.

Bu saatte uyanık olmamın tek sebebi bütün akşam sahibinden’de kadıköy’de ev bakmış olmam :(
Bence insanların övdüğü kısımlar sizin saydığınız noktalar ile örtüşmüyor. Ben çok seviyorum şahsen. Şifa sokakta oturmak isterdim ama param oralara yetmiyor. Sokak var sokak var diyorum o yüzden...

Ev alma komsu al durumu. Daha gencken pek sallamazdim ama artik cok onemli oldugunu dusunuyorum. Suriyeliler Moda'nin sakin ara sokaklarinda degiller. Guvende olmak gibisi yok.

200 metre yurudukten sonra onlarca kafe, restoran, hayatin kendisi orada. Kadikoy, Turkiye'nin nadir en batili yerlerinden biri.

Ben de Moda'ya 10 dakikalik bi mesafedeyim. Sahil konusunda kismen haklisin, Kadikoy tarafinda kalan bolumu biraz tekinsiz ama Kalamis'a bakan tarafinda gayet nezih tipler var gordugum bildigim kadariyla.

Merkeze cok yakin, Kadikoy'un yani basinda, agaci parki yesilligi bol, denizin dibinde, nispeten duzgun bi kitleye sahip, genel olarak kendine ait kulturu olan bi semt. Elbette sagdan soldan gelen apacisi var ama o kesim bebek'te de var, istanbul'da yasiyoruz tamamen izole olmasi cok zor. Ben seviyorum ya, guzel ara sokaklari var, evinden ciktinmi kadikoy 2 dk falan...

Son yıllarda farklılaşmış olabilir ama abartılmış balon demek fazla olur bence, huzursuz diye nitelemişsiniz ama Moda benim için huzurun temsiliydi, hala da sabahları Caddebostan civarı ile karşılaştırınca sakin ve huzurlu, kocaman ağaçlar, geniş pencereli evler, artık yeni binalarda hiç kalmamış olan balkonlar, bir yanda Tarihi Yarımada bir yanda Adalar manzarası ve pek çok kişinin belirttiği gibi nezih çevre, benim için Moda bunlardır.

Çok önce değil Gezi sırasında (7 sene olmuş, hiç de az sayılmaz aslında) herkesin Boğaziçi Köprüsü'ne akın ettiği akşam Moda'daydım, hiç kimseler yoktu etrafta, sessizdi, karanlıktı, çıt çıkmıyodu, kimsenin haberi olmadı mı acaba diye şaşırmıştım.

31 yıllık İstanbullu olmanıza rağmen bunu söylemenize şaşırdım, mesela ben yılların Modasını son 3,5 yılı ile değerlendiremem, yoksa sağdan solan yükselen müzik sesi, akın akın sahile giden insan kalabalığı, Ali Usta'nın önünde birikmiş sıra, leş gibi trafik ve korna sesleri benim de hoşuma gitmiyor.

2012 yılında moda'da ruşenağa sokağında bir yıl yaşamıştım, o zamanlar çok daha güzeldi ama şu an hala çok özel bir yer her şeye rağmen özellikle ist'da yaşayıp da sürekli ege hayali kuran seküler kesim için nimet, benim zamanımda komşuların çoğu sanatla ilgilenen insanlardı, biri oyuncu biri yazar biri ressam vb kültür düzeyi baya yüksekti ve kültür düzeyinin yüksekliği semtin de esas ruhunu oluşturan şeydi, insanlar sıcak ve kibarlar.

nasıl şu an herkes kıyıya, egeye özetle daha seküler insanların yaşadığı yerlere yerleşmek istiyorsa modanın da revaçta olma sebebi biraz da bu, insanlar özgürlük ve 'düzgün' insanlar arıyorlar.

şu an kurtuluş'ta yaşıyorum, her ne kadar deniz hemen yanıbaşımda olmasa da kurtuluş'ta da hafif bir moda havası alıyorum.

bende bir süre yaşadım. sabah 7.30 - 8 gibi işe giderken bahariyeye kadar mesela yürüyerek yol bomboş olması gibi şeyler.sonra bahariyede bomboş tramvay yolunda yürümek güzel hissettiriyordu. haftasonları- sahilde oturduktan sonra arkadaşlarla 1-2 dakikada evde olmak da güzeldi.
ama mesela haftaiçi iş çıkışı 6-7 gibi geldiğimde kalabalık boğuyordu bazen kadıköyden yürümeye başlıyordum
beşiktaş da aynı hissettiriyor.
bu merkezlere sahillere uzak olmayan bir yerde oturmayı tercih ederim 10-15 dakika yürüyüşte. ben de ev bakıyorum.göztepeyi bile düşünüyorum bir yandan yeni evler var diye

Merhaba.
Moda' da hiç ev tutmamış(ev sahibi demiyorum dikkat edersen, tutmamış diyorum zira Moda' da NŞA' da ev almak eşyanın tabiatına aykırıdır. ya çok zengin ya atadan kalmış olması lazım o evin ki genelde atadan dededen kalmıştır evler insanlara);
ama hayatının büyük kısmı(neredeyse yarısı) Küçükyalı- Kadıköy/Moda arasında geçmiş, öte yandan yakın arkadaş/dost/eski sevgili vb. gibi bir sürü insandan dolayı hatırı sayılır süre Moda' da zaman geçirmiş hatta yaşamış, orada çalışmış da birisi olarak yukarıdaki eski/yeni Modalılar gibi birkaç kelam edebilirim sanıyorum.
...
Öncelikle yazarın gözlemlediği olumsuz durumların hemen hepsi Moda' nın son 1-2 senesine ait.
Öncesinde ne bu kadar hafta sonu göçü vardı ne de sahillerine başka semtlerden öyle bir akın. Sahillerin durumunu ve rahatlık skalasını da bir kaç arkadaş hayli güzel belirtmiş.
Bununla birlikte ayrımcılık yapmak istemem ama maalesef gelenler(Suriyeli kitle, barzo/kezban çiftler ve dahi gündelik hayatta Moda' yı gömüp hafta sonu koşup gelen muhafazakar kesim vs.) bu alanların nitelikli/niteliksiz insan profilini ve kalabalığını da belirliyor doğrusu.
Ha, belirtmeliyim ki seküler kesimin kimi gençleri de son dönemde özellikle kalamış' a doğru olan tarafa akın edip, etrafındakilere dikkat etmeden sahili ve çimleri, hem bıraktıkları ile hem de abartılı müzikleri ile kirletmiyor değiller. Sanki iyice C.bostan gibi yapmaya çalışıyorlar -ki yaşadığım yere daha yakın olmasına rağmen zinhar C.bostan tercih eden birisi değilimdir- Hatta arada arkadaşlarım ile Küçükyalı sahili - Suadiye sahili arasına otağ kurmuş ve hayli keyif almışızdır.
Ezcümle, oluşan profil sosyolojik skalaya göre değişen bir durum maalesef.

Öte yandan, kalabalık hali vuku bulmadan önce dahi Moda' ya otomobil ile gitmişliğim sayılıdır, öyle zamanlarda bile örnekse sote yerlerim vardır hala bir park yeri bulunabilir ama gece orada kalınmadıysa başka yerden hafta sonu Kadıköy / Moda' ya araba ile girmek bi nevi intihardır. Kaldı ki bu sadece Moda' nın sorunu değil, şehrin tüm merkezi yerlerinin genel sorunudur takdir edersiniz.
İmkanınız varsa motosiklet ile Moda' ya gitmek çok avantajlı hatta keyiflidir.
...
Mekan konusuna gelecek olursak, üzgünüm ama "Moda' da kendine özgü bir yer yok" demek; Moda' ya pek değil neredeyse hiç gitmemiş birisinin düşüncesi olabilir ancak sevgili dostlar. Burada, son senelerde bir kaç kez o da herhalde hafta sonu yolu düşmek zorunda kalmış birisi izlenimi veriyor başlık sahibi günün sonunda, üzgünüm.

Müzik, meyhane, içki, yemek, bira, kokteyl, tatlı, vegan mutfağı, son senelerde de yabancı ülke mutfakları diğer tarafta; Süreyya operasına, salonlara, sahnelere yakın olmak bir başka tarafta dursun; bir sürü seçenek ve şahsına münhasır mekan bulunmaktadır Moda' da!
Bu kadar deneyimlemeden eleştiri, çıkarım yapmak da ne bileyim..

Son olarak koyu bir BJK taraftarı olup ve bu yüzden Beşiktaş' ı, o semti, köyiçi'ni hayli seven birisi olarak da Moda'yı, Koço' da demlenmeyi, sabah Papatya fırından sıcacık kruvasan almayı, oyun atölyesinde veya başka yerindeki salonda son anda izlenmeye karar verilen bir oyuna dakikalar kala yetişmeyi, mekandan çıkıp yakındaki evde after party ile devam etmeyi, suratsız çalışanları ile tek Büfe'yi, Korkmaz Büfe' de ayak üstü leziz döner yemeyi, motoru sahile çekerek çimenlerdeki dostların yanına gidip sabahlara kadar sohbet etmeyi, akşam üzeri Naan' da Edip Akbayram ile karşılaşıp selamlaşmayı, yürüyüşe çıkıp Barış abinin evinin önünden geçerek bir şarkısını mırıldanmayı, hatta muhalif Yoğurtçu parkı kürsülerini dahi özlüyor ve bu yüzden orada olmayı / yaşamayı seviyorum, genel olarak..

Kaotik ve paçoz denilebilecek insanların yoğun yaşadığı bir yer. Özellikle haftasonları bence kötü oluyor.

Evler dediğin gibi eski. Kiralar da pahalı olunca bir evde 3-4 kişi yaşayan çok var. Açıkçası üst katımda böyle birilerinin olmasını istemem. Sahili desen bağımlı ve varoş dolu.

Bence burası batılı falan değil. Ailesinden fonlanan ve kendini sanatçı falan sanan kişilerin mesken tuttuğu yer

oldcosmos+1

ayrıca kimse değinmemiş ama modanın en önemli alameti farikası
1. "öteki kimliklere" saygılı şekilde yer açmasıdır.
siz bu duyuruyu muhtemelen genç/orta yaş beyaz erkek olarak açtınız.
kadın olmak, ermeni olmak, musevi olmak, kürt olmak istanbulun her yerinde ne yazıkki pek kolay değil. bakın daha gezilecek görülecek yerler, güzel mekanlar demiyorum bile.

2. toplu taşımanın olmamasıdır.

3. buna benzer bir yeri ; (kuzguncuk, sarıyer, zekeriyaköy, arnavutköy, galata ) bu şartları aynı anda sağlayacak ve bu kadar şehrin merkezinde olup maddi açıdan da bu kadar kolay olacak şekilde bulmak zor.

modayı körü körüne övenlerden değilim de 31 yılda istanbulun neresinde yaşadınız da bunları gözlemleyemediniz bilmiyorum yani, şaşırdım biraz.

yürüyüş yapacak park bahçe, deniz.. bisiklet, tenis, yürüyüş için serbest alanlar.. bu kadar çok tiyatro/konser sahnesi.. kendine özgü mekan yok derken tam ne kastettiniz bilmiyorum ama :/ yine de pek çok seçenek var. başka bir yerde benzer çeşitlilik yok benim bildiğim kadarıyla.

bu kadar merkezde yaşayan biri için araç sahibi olmamak bir problem yaratmıyor.

yukarıda da saydığım sebepden suriyelilere ve pek çok "other" kimliğe daha açık bir yer olduğu için sorun olmuyor sanırım onları görmek.

kira meselesi de her ne kadar şu an çoğu kişinin (ort. bir beyaz yakalının) verebileceği kiralar olduğu için sosyoekonomik seviyede bi standart var diyemesek de; insanlar böyle yerlere zaten kendilerine yakın gelir seviyesinde insanlarla komşuluk yapmak için bu kiraları verirler. bi kahveye 30 lira verilir mi tartışması gibi biraz. midpointte veya fine dining bi yerde kahve içmekle belki aynı kahveyi starbucksta içmek arasında fark olduğu gibi.

abartılmış bir balon değildir.
ist.da yaşanacak çok az yer kalmıştır.
az biledir.


*ayrıca mütavizi değil. mütavazı.

Moda'da Bahariye'de ve tabi ki Kadıköy'de eskiden güzeldi. Halk Eğitim merkezinin yan sokağı olan Halil Ethem sokakta Sauna apartmanında rahmetli babaannemin(bademin) rahmetli büyükbabamın aldığı evde büyüdüm ben bir 90 doğumlu olarak. 2009'da badem gidene kadar 19 yıl boyunca yuvamdı oralar benim. Kışları Modanın ara sokaklarında yalnız başıma gezip kar altında sakince sessizce yürümeye bayılırdım. Bahariye'de havuzlar vardı eskiden ne güzellerdi. Sonradan herkes gelmeye başladı bizim oralara birde utanmadan bizler buralıyız dediler. Zaten bademde gittikten sonra hiç umurumda olmadı oralar ama üzülüyorum hüzünleniyorum eski halini bildiğim için anılarım için izlerim var olduğu için. Birde ''bade'' seni çok özlüyorum...

teşekkür ederim yorumlarınız için. çok ilginç, çoğunuzla aynı fikri paylaşmıyorum, etrafımda pek paylaşan da yok. gidenler de yaşayanlar da illallah ettiklerini söylüyorlar benim saydığım sebeplerden ötürü. belki hayattan beklentilerle alakalıdır, belli bi yaşı ve gelir grubunu gelince insanın sokakta edip akbayramla karşılaşmaktansa konfor beklentisi oluyor, bununla ilgili olabilir gibi geldi bana. bu arada beşiktaş için de birebir aynı şeyleri düşünüyorum mesela, etiler, akaretler gibi belli bölgeleri dışında yine kaotik, sıkışık, eski, gürültülü ve güvensiz bir bölge benim için. kaosu sevmekle alakalı olabileceğini düşünüyorum. zevk meselesi tabii.

yani atıyorum hafta içi 11'de dışarıda olabiliyorsanız zaten büyük ihtimalle aileden zengin falansınızdır, çalışmak zorunda değilsindir, o zaman modanın keyfini sürersin tabii, bomboş sahile inersin, kafana göre yaşarsın. ama 9-5 çalışan adam, işine gitmek için toplu taşımaya binse dert, binmese araba koyacak yer yok, arabasını sokağa koysa sıkışık tıkışık güvensiz yerler, binanın yalıtımı ısınması zor tadilatı bitmez, akşam evine gelir 2 dk kafa dinleyecek dışarıda bira içip nara atarlar falan. bana sanki bohem takılan aileden zengin tiplerin mekanıymış gibi geliyor daha çok, bu da güzel bir şey tabii kötü değil.

**tüm genellemeler gibi bu başlıktaki tüm genellemelerim de yanlıştır :)***

İlk kez geçen sene uğradığımda Paris Sendromu yaşamıştım. Bence beğenmememizin bir numaralı sebebi moda ve kadıköy övücüler diyorum.

Gittim etrafa bakıyorum: E burası mıydı?! O kadar övüldü?!? Bir şey mi kaçırıyorum acaba??

Şeklinde düşüncelerim olmuştu.


Güzel yerdir tabii, bir sorununu görememiştim. Bu bile ideal yaşamalık yer yapıyor ama o kadar abartılı övgüden sonra biraz hayal kırıklığı idi.

ben de modada yaşıyorum, yıllar yılı değişiyor aynı taksim gibi, çok övülmeye başlayınca oranın övülmesine sebep olan insanlardan farkı gruplar gelip profili değiştiriyor. suriyelilerin geçen moda sokaklarında öğrenci kovaladıkları videoları görmüşsünüzdür malesef artık türkiyenin kaderi böyle.

liseden beri moda'dayım. 15 seneyi geçti buraya taşınalı. istanbul'da başka bir semtte oturabileceğimi düşünmek bile istemiyorum. hala istanbul'dan taşınmadıysam moda'da oturduğum içindir.

bir yeri nasıl görmek istiyorsa öyle görüyor insan. ben bunca senedir (kurbağalıdere'nin koktuğu dönem ve fb stadında maçlar olduğu akşamlar hariç) hiç rahatsız olmadım moda'dan ve insanlardan. tam aksine her geçen gün daha yaşanabilir oluyor bence. burasının genel bir güzel enerjisi var. bu enerji insanlara geçiyor. buraya gelip magandalık yapamıyorsun, kedi köpek dövemiyorsun, millete zarar veremiyorsun. çünkü ayıplanıyorsun. medeni insanlar çoğunlukta ve birileri illa karşı çıkıyor, seni sindiriyor. bireyin rahatlığı ön planda burada. kimse huzur kaçıramıyor.

genellemelerine karşı çıkmak için yazayım; aileden zengin değilim. beyaz yaka çalışıyorum. akşam 6ya doğru işten eve geliyorum. hava güzelse hemen dışarı çıkıyorum. yürüyüş ya da moda sahil. akşam bir arkadaşım kadıköydeyim diyor, yürüyerek bara gidip yanına oturuyorum. zaten herkes kadıköye geliyor genelde. benim kalkıp bir yere gitmeme gerek kalmıyor sosyalleşmek için.

sessiz bir sokakta, 5 yıllık binada oturuyorum. kiram < 3000 TL. bir de ev arkadaşım var, dolayısıyla kiram < 1500 TL. yeni bina olduğu için ısı yalıtımı effsane, geçen ay 56 tl doğalgaz geldi. arabam yok, hiç olmadı. çünkü ihtiyacım yok. moda zaten çok merkezi bir yer. 7/24 toplu taşıma ile en tekinsiz saatte bile başıma bir şey gelmeden evime ulaşabiliyorum. toplu taşıma kullanmayı da seviyorum açıkçası. biraz insan görmek, hava almak, 10 dakika yürümek falan insanı canlandıran şeyler bence. illa lazım olursa taksiye bin, tatile çıkacaksan araba kirala. her türlü bir araba masrafı etmez.

moda'nın havalı bir mahalle olduğunu hiç düşünmüyorum. tam aksine çok mütevazı gerçekten de. süslenip kadıköye gelip isparkta sıra bekleyen ekibe yazık, öyle keyif alınmaz. rahat olmalılar. ama onlar da kadıköylü değil zaten. başka semtte yaşayıp kadıköye gelmek de zahmetli genel olarak. yolda trafik oluyor. sonra, insanlar kırk yılda bir kadıköye çıkıyorsa özenmek, güzel giyinmek istiyor. arabayla rahat gelmek istiyor. onlar da haklı kendince. ama bu yüzden burada ya da yakınlarda yaşaması ve rahat gelip gidilebilmesi asıl keyifli olan.

en çok sosyal yönünü seviyorum ben buranın. mahalleden tanıştığım arkadaşlarım var. sırf mekanlarda sık karşılaştığımız için tanıştığımız ve kopmadığımız. apartmanda komşuluk ilişkilerimiz çok iyi. tatile gidiyorum, kedilerim komşulara emanet. anahtar bırakıyorum gelip bakıyorlar. "akşam balık yaptım, gel" diye arayan komşum var. çevredeki esnafların neredeyse hepsiyle tanışıyoruz. bakkalın kızı oldu, geçenlerde hediye götürdüm. pastaneden bir şeyler alsam pastaneci tadımlık bir şeyler ikram ediyor. manav illa birkaç erik, çilek, kiraz bir şeyler atıyor poşete. yerel ürünleri satın alabileceğim kooperatifler var. migros vb yerlerden çook nadir alışveriş yapıyorum artık.

neredeyse her gün yürüyüşe çıkıyorum. günbatımları moda ve kalamış sahilden çok güzel izleniyor. evden çıktığım gibi yürüyebileceğim sakin ve ağaçlı sokakları olmasını seviyorum buranın. caddelerden, arabaların ve insanların gürültüsü içinden yürümek zorunda değilsin. neredeyse bütün sokakları denize çıkıyor. her sokak ayır bir manzara. sadece moda da değil, 10 dakika yürüyorsun boğa'dan aşağı, yeldeğirmeni sokakları da böyle. yürürken kafanı kaldırıp binaları izlediğinde şahane köşkler, eski evler, kiliseler görüyorsun. eskiden çok dikkat etmezdim ama son zamanlarda pandeminin de etkisiyle sokaklar bomboş, etrafıma bakına bakına yolun ortasından yürüyorum ve sokakların güzelliğine dalıyorum.

taksim'in "in", kadıköy'ün ise hafiften "out" olduğu zamanlarını da yaşadım burada. yaşlı nüfusu bol, cafeleri daha azdı. yoktu hatta. barlar vardı bir tek. dutluktu bir de buralar :P çok daha sakindi tabi o zamanlar. ama şimdiki halinden de hiç şikayetçi değilim. kalabalıklaştı evet tek eksisi bu, ama iyi yanları da var bu halinin. sahiller çok güzelleşti. eskiden (10 küsür sene önce) moda sahili diye bir yer yoktu. kimse gitmezdi. it kopuk dolu, düzensiz, tekinsiz bir yerdi. geçen seneye kadar kurbağalıderenin kıyısında yürünmüyordu, yol yoktu. şimdi öyle güzel yaptılar ki amsterdam kanalları gibi oldu. canım ibb.

haftasonları yer gök insan oluyor. evet ama gelenler hep kaliteli, modern, en azından laftan anlayan insanlar. kimse moda sahilde mangal yakmaya kalkmıyor, kimse alkol içenlere laf etmiyor, kimse bikiniyle güneşlendin diye yan gözle bakmıyor, kimse "çekirdeğinin kabuğunu yere atma" dedin diye bunu egosuna hakaret olarak algılayıp kavga çıkarmıyor, seni dövmüyor, gidip çöpe atıyor. çünkü yapamaz. burada yemez :) bu rahatlık güzel. kaldı ki, haftaiçi kadıköy'ün yerlisi insanlarla buraların tadını çıkarıyoruz. haftasonu da bu güzellikler haftaiçi gelemeyen isanbul'lulara kalsın.

@istanbul kanatlarimin altinda,

Çok güzel anlatmışsın, +1 diyorum.

Verimli oluyor. Geciktirmeyin derim. Şu an yüz yüze terapi yapanlar da var ama online ın da başka avantajları olabilir. Neyse en sonunda ilk seansta nasıl olacağını göreceksiniz üzerine çok düşünmeye gerek yok bence. Hem online olmasa yine terapist karsisinda yan yana esinizle siz olacaksiniz ve konusulmasi zor konular konusulacak :)

öyle tabii ama ne bileyim, yüz yüze sanki daha samimi bi ortam olur gibi geldi. Kararsız kaldım psikolog mu psikiyatr mı, yüz yüze mi online mı diye bakıp duruyorum kaç gündür. Sanki bu seçtiğim kişi yanında gerilmeyeceğim biri gibi geldi, ki benim için en önemli kriter sanırım bu.

Bu arada sorumda belirtmedim ama cinsel terapi deneyimi olup memnun kalan varsa isim önerebilirse aşırı makbule geçer:)

Kalkıp gitmek, uygun vakit ayarlamak yüz yüze görüşmede daha zor bence. Online’ın böyle bir avantajı var. Ve size ait olan ortamda, kendi doğal ortamınızda konuşmanız daha iyi, daha doğru. Terapist eve gelmiş gibi oluyor siz ona gitmeye çalışıyormuşsunuz gibi değil de. Ama iyi bir terapist olmalı, telefonuna veya ekrandaki diğer bildirimlere bakmamalı, bakınca direkt anlaşılıyor online’da. Siz de aynı şekilde telefonları kapatmalısınız, “ama bu önemli açmam lazım” diye bişey kesinlikle olmamalı.

hem online terapi yapıyorum hem de terapi alıyorum. verimli oluyor. şartları muhakkak terapistle konuşursunuz, katılım şartları ve terapinin gidişatıyla ilgili ön görüşme vs yapılır. birkaç seans gidin, sevip sevmeyeceğinizi görmüş olursunuz.
açıkçası bu zamana kadar yüz yüze terapinin daha etkili olduğunu şiddetle savunurken kendi terapi sürecimde evden bağlanmanın daha iyi olduğunu gördüm. sonuçta terapi bu, birikmiş tüm yüzleşmeyi yaşıyorsunuz. ve öyle bir durumda evde olmak bana kendimi daha güvende hissettirdi. sanki istediğim zaman evdeki güvenli alanıma kaçabilecekmişim gibi.

bir deneyin, verim alacağınıza inanıyorum.

@mor bembombom CETAD sertifikalı terapistler listesinden baktım hep, seçtiğim kişi bizzat dernekte görevli biri hatta. Online deyince biraz gerildim ama alıcam sanırım randevu, umarım verimli geçer, maliyetine de değer, sorunumuz çözülür, çok ihtiyacımız var buna.

eğer terapiye daha önceden başlamış olsaydınız yani daha önce yüz yüze terapi almış olsaydınız online terapi bir nebze daha kolay olabilirdi, her ne kadar online terapi artık günümüzün gerçeği olmuşsa da bence ilk bir kaç görüşme yüz yüze olsa daha iyi olur, online terapide terapötik sürecin en önemli öğelerinden biri olan bağ kurma olayı çok da kolay elde edilemiyor ama siz yine de bir deneyebilirsiniz eğer süreç istediğiniz gibi olmasa bu durumu terapiste aktarıp sonlandırabilirsiniz.

peki online terapi yüz yüze olana göre daha uygun fiyatlı olmalı gibi bir şey var mı? Bana bir tık fazla geldi de seans ücreti :/

Kesinlikle olur

uzun süre terapiye gittim, 2 aydır da mecburen online görüşüyoruz.

benim online'a olan önyargımdan dolayı 4-5 ay ara verdik. 2-3 seanstan sonra alışıyorsunuz.

fiyat olarak fark olmuyor.

ben kendi terapistimle online görüşmeye başladım ve fayda gördüm
bir şans vermeye değer derim
fiyat için de pazarlık yapınız

hayatım boyunca kavga ettiler biri 59 diğeri 58 yaşında

Bizim yanımızda birbirlerine sevgi gösterdiklerine hiç şahit olmadım sanırım. Ama kavga da etmemeye gayret ederler bizim yanımızda. Babam 60 annem 56.

Kavga etmedikleri her günü kendime kar sayardım. Sevgi gösterdiklerini hiç görmedim.

hayır.

anlaşamayan kardeş gibiler daha çok.

Gösteriyorlar evet. Tam dediğin şeyler. Biri 61 diğeri 59 yaşında.

Arada oluyor. Annem daha sert mizaçlı, Naz yapmayan, sarılmayı bile sevmeyen bir insan. Normalde de çok sıcakkanlıdır, neşelidir, tanıyan çok sever. Babam daha iyi sevgisini gösterme konusunda. Görücü usulü evlenmişler bu arada.

Ben annemin zıttıyım, ancak sevgilim hariç ten temasından el şakasından tokalaşmadan nefret ederim. Koronanın benim için tek iyi yanı tokalaşmamak öyle diyeyim. Ama ilerde ben çocuklarım varken eşimi öpmekten mıncırmaktan çekinmem, sevgiyi gören çocuklar daha mutlu.

Evet sıklıkla iltifatlaşırlar. Birbirleriyle sizli bizli konuştukları da oluyor yarı şaka yarı ciddi. 57-66

Evet gosterdikleri oluyor. Kavgalarini yalnizken ederler.

Yaşları 54 53. Evet arada sevgi gösteriyorlar. Babam daha çok fiziksel temasla veya sözle gösteriyor ama annem daha derin şekilde davranışlarıyla gösteriyor.

onları sarılmış TV izlerken gördüğümde mutlu olurum. Annem her sabah babamı öperek yolcu eder kapıdan. Bu hiç kavga etmiyorlar demek değil ama yine de mutlu bir çift bence. :)

evet. yaşları ilerledikçe artıyor bu

70 yaşındaki babamın 65 yaşındaki anneme hatunov diye seslenip yemeklerini, emeklerini övmesi haricinde fiziksel bi sevgi gösterisi pek olmaz. Ama kavga ettiklerini bile hatırlamam doğru dürüst, seviyeli bi ilişkileri var. Genelde babam annemi başkalarına överek gösteriyor denebilir. Annem ise öper koklar.

Bazen ben yanlarına gidince evde şenlik havası oluşuyor keyifler yerindeyse, müzik açıp dans ettiriyorum onları heheh.

babam annemin saçını karıştırır sevgi gösterisi olarak.
annem genellikle sözleriyle gösterir.

62-56

Belirttiğiniz tüm örnekler + tüm kavgaları
Şeffaf bir aileyiz demek :)

bir çok açıdan mükemmel bir soru sormuşsun, biraz psikoloji bilen biri, herhangi bir kişiyi bu soruya verdiği cevaba göre çok iyi analiz edebilir psikolojik açıdan çünkü sevmeyi, bağlanmayı vb. duygusallık içeren olguları anne-babanın birbirini sevme şeklinden alıyoruz, ebeveynlerimiz birbirine sevgisini göstermemişse biz de ileride partnerimiz-eşimizle olasılıkla bu konuda sıkıntı yaşayacağız.

birini gerçekten iyi tanımak istiyorsam bu soruyu sorulacak sorular arasında rahatlıkla ilk beşe alırım.

Gayrettepe'yi güvenlik ve her yere ulaşım rahatlığı açısından öneririm. Emin olmamakla birlikte Fulya'ya da bakabilirsiniz belki.

kurtuluştaki feriköy ve bozkurt mahallerine bakabilirsiniz.

silahsor cad. uzerinde kasap dursun var, hatta karsida kendi restorani da var

ben bayadır kurtuluş caddesi girişindeki üçler süper marketten alıyorum etleri, bir çok çeşidini denedim, çok memnun kaldım, tavsiye ederim.

Kasap Dursun +1

Ne kadar doğrudur bilmiyorum ama geçen yıl yaptığım kazada ben de itiraz edecektim ama şöyle söylediler : Artık eskisi gibi değilmiş, kazada %1 kusurunuz olsa dahi, kendi aracınızın tamiri için kasko bozuluyormuş. O yüzden uğraşmanın yersiz olduğunu tavsiye etmişlerdi.

Polis tuttuysa mahkemeye gitmeniz lazım , polis gelip kaza tespit tutanağını iki kişi arasında tutturduysa sigortacınız itiraz edeceğiniz yerdir.

tutanak nasıl bilmiyorum ama KTT'de her şeyi dürüstçe yazarsanız kaybedersiniz. ülkenin kuralı bu. örneğin "x plakalı araca arkadan vurdum" değil de "x plakalı aracı görünce frene bastım -frene basmasanız bile- ama duramadım" tarzı cümleler yazılmalı. genel bilgi olarak kalsın.

Yaralanmalı bir kaza değilse polis tutanak tutmaz, ortada bir yanlış anlaşılma olmasın?

Polis gelip iki taraf arasında tutanak tutulması için ön ayak olmuş olabilir mi?

Tutanak görüntüsünü ve kaza fotolarını buraya koyarsanız tecrübeli bir çok kişi yorum yapar. Sizin de içiniz rahatlar.

@John Bloor yaralanmalı bir kaza değil ancak anlaşmazlık var, polis geldiğinde ben henüz oraya ulaşmamıştım. polis bana, "sizin tutacağınız tutanak gibi bir tutanak tutacağız" dediği için bende ses çıkarmadım. sonradan bu durumu öğreniyoruz. kimsenin günahını almak istemem,günahı boynuna olsun, bir katakulli, bir arkadan iş çevirme kokusu var.

Tahminim mavi araç sizin araç, polis gelmese de aranızda tutacağınız tutanakla trafik komisyonu hatayı size verir zaten.

Bence ortada hiç şüphelenecek bir şey yok, boşuna hırs yapıp stres olmayın. Yenge hatalı bir çıkış yapmış, geçmiş olsun.

araba kazası tek bir kişinin hatasıyla olmaz iki kişinin dikkatsizliği ve hatasından kaynaklanır ama tutanak tutulduğunda bir kişi daha hatalı olur genelde mesela burdaki fotoğraftaki mavi araç hatasının çoğunu yapan taraf gibi geldi bana, gri araç biraz dikkatli olsaydı bir şekilde kurtarabilirdi kendini mavi aracın çarpmasından, olayda karşı tarafın hatalı olduğu tespit edilebilse bile daha hatalı olan eşiniz olduğundan sonuç pek değişmeyecek bence, yine de mücadelenizi sürdürebilirsiniz içinizi ferah tutacaksa.

maas, harcama sıklığı ve alışkanlıkları gibi şeyler daha çok etkili.

Birikmiş paraya bakmazlar. Maaşa ve kredi kartı ödemelerine falan bakarlar.

Direkt kredi notu na bakıyorlar hocam.

kredi notu +1.
kredi kartlarının asgarisini düzenli ödüyorsan sanırım kredi notunda çok problem olmuyor.

kredi notuna bakılıyor, ancak maaşın yarısı kadar aylık ödeme olacak şekilde kredi veriliyor diye biliyorum.

yani diyelim 10 bin tl alan birisiniz ve hali hazırda 3 bin tl aylık kredi ödemeniz var. size maksimum ayda 2bin tl ödeyebileceğiniz bir kredi çıkacak bu durumda.

hiç ödemeniz yoksa maks 5 bin tl ödeyebileceğiniz bir kredi çıkacak. 100 bin tl çekip 6 ayda ödeyeyim derseniz onu vermiyorlar mesela.

Aylık taksitlerin gelirin yüzde 70'ini karşılayıp karşılamadığı önemli. Bankadaki 1 milyonu yarın sabah çekip gitmeyeceğinizin garantisi yok. 10.000 maaş alıyorsanız 7000 tl taksitli krediye kadar yolu var , bütün kredilerinizi kapsar. Siciliniz de temiz olmalı.

kredi puanı + sigorta dökümü ve resmi yatan maaşa

Daha çok borç ödeme alışkanlığınız ön plana çıkıyor değerlendirmede, X bankasında 1 milyon dolarınız vardır ama siz sırf üşengeçliğinizden kredi kartınızı ödemiyor kredilerinizi aksatıyorsunuzdur bankanın gözünde sorunlusunuz. Kredi puanınız buna bakılarak hesaplanıyor. Yoksa adamın 1000 dönüm arsası var satsa borcunu 10 kez kapatır ama borç ödeme düzeni yok bankalar bir süre sonra kredi vermek istemiyor bu adama.

kredi notu baya etkili, kredi puanım 1860 olduğu için yüksek miktarda krediyi düşük orandan çekebildim.

40 erkek hayır. Evlenmek bile istemiyorum.

cocuga bagli, 29 erkek.

Asla, hiçbir şekilde, kesinlikle istemiyorum.
33 kadın.

38 kadin, nope - 20lerin sonunda bi donem ister gibi oldum ama :-)

34,aşırı istiyorum.
Evlenirsem en büyük evlilik nedenim

Hiç istemiyorum. Hatta hiç hiç hiç.

Ama bir keresinde kısa donemliğine beraber olmak zorunda olsak da, bir iliskimdeki adamı cidden sevmiştim. İlk defa birinden çocuk yapabilme isteği hissetmiştim kendimde. Çok garipti.

Ama son 2 ilişkimde kesinlikle düşünmedim.

30 k

Dünyanın hali fln değil olay. Kesinlikle çocuk zamanından ve senden alan birşey. Daha ben gezecem tozacam, ohoooo. Sabah kalkıyorum 1 saat kendi rutinim var benim. 2 gün ailem için fadakarlik yapıyorum da 3. gün tükenmişlik sendromuna giriyorum kendime vakit ayıramıyorum diye.

Ama şöyle birsey eşimin maddi durumu kaygı taşımayacağım bir düzeyde olursa ve o çok istiyorsa ve en önemlisi sorumluluk sahibi bir adam ve düzgün bir baba olacaksa düşünebilirim. Kendimden yapacağım fedakarlık düzeyi ile alakalı bu. Sadece maddi durumla da direk bağdaştırmamak lazım, ama malesef alakalı işte yine de. Kendimden yapacağım fedakarlık düzeyini en aza indiren bir ilişkide, eşim istiyorsa düşünebiliriz.

36E - ben istiyorum ama o bebeklik çocukluk çok angarya işler. hemen 18 yaşına gelmesini istiyorum :)

çocuğu olan arkadaş ve tanıdıklarımın çocuklarına ayırdığı zaman, gösterdiği ilgi çok yorucu. çocuğunla bir kez daha çocuk oluyorsun. "aras bu ne? aaaa portakalmıııışş" falan.. hayal ettiğimde bile yoruluyorum.

bir de şu var

(bkz: gençken evlilik istemeyip yaşlanınca pişman olmak)

ve

(bkz: çocuk sahibi olunca hayatın kaydığı gerçeği)

24 k, şu an değil ama ileri de isterim gibi hiç mutlu büyük bir ailem olmadı çocukken. çok özenirdim o ailelere ileride kendim böyle bir aile kurmak isterim.

Evlilikte 5 yılı geride bıraktık. Eşimle psikolojik olarak zaman zaman "olsa güzel olurdu" gibisinden konuşuyoruz ancak reel olarak kesinlikle saçma geliyor.

Kişisel düşüncem şu ki; dünyanın nereye gittiği hem doğa olarak hem politik olarak belli değil, gördüğümüz her şey gün geçtikçe daha da saçma bir şekilde maddiyata bağlı yüzümüze vuruyor ki eminim hane olarak ortalamanın çok üstünde kazancımız var ancak hayatın anlamı bu olmamalı.

Eğer 1970 yılında bu yaşımda olsaydım, istemekle kalmaz iki tane hedeflerdim ancak bu zamanda kesinlikle karşıyım.

36 E

istiyorum ama olursa 2 tane istiyorum ama şu an doğurmaya müsait değilim ne yazık ki vakti geldiğinde inşallah. 21k

40'ların sonundayım. 2 çocuğum var, başka istemem. Zaten çok "agucuk" çocuk seven bir kafada olmadım. Kendi çocuklarımı seviyorum ama, kendimden bile çok.
30 yaşında çocuk istemeye başladım. Hatta bir ara sadece çocuk yapmak için evlenmek fikri bile vardı aklımda. Şimdiden söyleyeyim, çocuk öyle böyle bir sorumluluk değil. Şimdi "iyi ki yapmışım" diyorum.

Asla. Babadan yana şanssız bir adamım o sorumluluğu kendimde görmüyorum.
28e

31e Ben de 10 yillik sevgilim de istemiyoruz. Paramız ve iş nedeniyle zamanımız yok. Çocuk yapmak bizim için pet shop'tan alışveriş yapmak gibi çünkü o kadar evsiz çocuk varken evlat edinmek yerine yenisini yapmak bana evsiz çocuklara kötülük yapmak gibi geliyor. Insanlar olayı biyolojiye bağlıyor,kanimdan olsun diyorlar da sanki kızılötesi görebilen gözlerimiz sırtımızda kanatlarimiz var. Hepimiz benzersiz işte. O çocukları önce evlat edinirdim.

26 K, istemiyorum.

31 yaşında erkeğim. Keşke maddi manevi imkanım olsa da 3 4 tane olsa. Evli değilim ama geçen arkadaşın kızı oldu. Bakarken gözlerim doldu. Ağlayacaktım.

26 yaşında erkeğim. kısa cevap: kararsızım. uzun cevab için galerimizi ziyaret edebilirsiniz. İŞTE O ÜNLÜ DUYURUCUNUN MERAKLA BEKLENEN CEVABI

kafam çok karışık. bir yandan çok bencil olduğumu, pizza paramı bebek bezine harcamak istemediğimi, ayaklarımı uzatıp gebeş gibi yayılmak dururken çocuğu parka götürmekle uğraşmayacağımı vs. biliyorum ve benim gibi birisi için çocuk yapmanın çok ama çok yanlış olacağını düşünüyorum. öte yandan kız arkadaşım (25) iş ciddiye biner de evlenecek olursak kesinlikle çocuk istediğini söylüyor. onunla birlikte AŞKIMIZIN MEYVESİ AYTEK sahibi olma fikri de hoşuma gitmiyor değil... denize gitsek mesela, kollarından tutup böyle suya indirecek gibi olsam ama tipik bebek hareketiyle ayaklarını kaldırıp "yok istemezük" dese, ben de henry sen rahatsız mısın olm diye dellensem... fena olmazdı. yalnız "çocuk olabilir" dememin tek sebebi şu anki kız arkadaşımın istiyor olması ve evlenirsek türkiye'de yaşamayacak olmamız. bu ülkede çocuk yetiştirmek çok ama çok zor iş, yapanın önünde saygıyla eğilirim ama bende o cesaret ve çelikten sinirler yok açıkçası. anksiyeteden, kaygıdan manyak olup ölürdüm türkiye'de çocuk yetiştirmem gerekse.

İstiyorum. Kız olursa iyi olur. Kız çocukları çok sevimli oluyor. Küçücük kafaları, kocaman saçları var falan :D Güzel olursa bi de offf <3

Baba olmak nasıl bir duygu hep merak etmişimdir.

32 kadın
İstemiyorum.
Hiç istemedim.

28/k

doğru insanı bulursam istiyorum 4 5 tane filan :)

27 erkek. hayır istemiyorum. çocukları sadece uzaktan seviyorum.

Asla istemiyorum. Bugüne kadar zamanında büyük konuşup da sonradan yaptığım şeyler oldu ama çocuk konusundan çok eminim.

27, Kadın.

32 yaşındayım, kadınım, istemiyorum.

24 kadın, istememeye daha yakınım.

Fazlaca sorumluluk ve fedakarlık gerektiren bir iş bence çocuk sahibi olmak. Bu yeterliliklere sahip miyim emin değilim. Zaten daha çok erken olduğunu düşünüyorum kendim için ama ilerki 10 yıl içinde bile net olamam gibi geliyor.

Halbuki çocukları da çoook severim. Kardeşim anne gibisin der bazen bana agdhdj. Ama sevmek başka, bir bireyi dünyaya getirmek ona imkanlar sunmak başka.. sevmek için çocuk yapanlar var buradan kendilerine hayretlerimi iletiyorum O_O

Tabi fikirlerim değişebilir de, büyük konuşmak istemiyorum. Ama çocuk istemeyenlerin sayısı bence o kadar az değil, en azından çevremden gördüğüm kadarıyla.

29K
istiyorum. yani acilen değil de ilerleyen zamanlarda olsun isterim.

45 E ; Hiç istemedim , olmadı da zaten ama hanım çok sever çocukları olsaydı veya hala olursa sırf onun için kabul edip katlanırım.

En uyuz olduğum sohbet konusuda şu ; olunca anlarsın değerini, sevgisini O.o
Yahu zorla çocuk sevmek zorunda mıyım , sebze yemeği sevmem ısrar ederler bir tadına bak bayılırsın diye ( ki bakmam). Çocuk bu çocuk , var say senin gibi sevemedim , tencereye geri mi boşaltacağız. Etrafımda görüyorum bebekken aşıklar çocuklarına 10 lu yaşlarından itibaren boğacaklar.

27 k

3-4 yaşına kadar olan cocukları seviyorum. keske olsa ben de sadece sevsem oynasam ama bakmak zorunda olmasam. öyle bir şey mümkün olmadığı için de su an istemiyorum. insanın hayatını ablukaya alan bir sey. kendime zor bakıyorum

31 yaşında erkeğim, mesleğim gereği çocuklar ve ebeveynlerle çok haşır neşirim, uzun zamandır çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum, dünyaya çocuk getirmenin olası varoluşsal krizlere bir nebze çözüm olması dışında bir faydasını göremiyorum.

'olsa guzel olur herhalde' ile 'aman allah korusun' arasinda gidip geliyorum bu konuda. Eskiden hic istemezdim, son iki uc yildir etrafimdaki bebekli aile, arkadas sayisi artti, bakinca o kadar zormus gibi de gelmiyor ama aslinda cok buyuk bir sorumluluk. Normalde aman aman cocuk seven bir insan degilim ama arkadas bebekleri ile arada oynamak hosuma da gitmiyor degil. yine de ben kendi hayat standartina ve ozgurlugune oldukca duskun bir insanim; bile isteye bozabilir miyim, emin degilim. Bu konu ile ilgili kafalar oldukca karisik bende yani. Hicbir zaman tam olarak 'oldu o zaman yapalim bir cocuk' diyecek durumda olmayacagim muhtemelen, kazayla olursa da hayir demem gibi. 8 yillik bir iliskim var, erkek arkadasim da ayni kafada ki onun yasi benden buyuk.

bir de ben kedimi bile gunde 20 kere kontrol eden, saginda solunda ufacik bir sey olsa uzuntuden krize giren bir insanim, cocuk konusunda evhamli bir anne olarak 20 yil erken yaslanirim herhalde. kendime bu kotulugu yapmak da istemiyorum.

27 yas K.

çocuğun eğitim parasını denkleştirebilirsem eğer
orta okul 150k*4
lise 150k*4
üni 150k*4

toplamda 1.800.000TL olabilir. yedisi içtisi vs 2.500.000TL biriktirmem lazım.

diğer türlü düz okula versek 25 yaşında ağzımıza sıçar diye korkuyorum madem bakamıycaksın niye yapıyorsun beni diye.

38 E
istiyorum, istedim ve var (16 aylık kız), ikinciyi de istiyorum.

28 K, 1 yaşında kızım var.

Hayatımın hiç bir döneminde anne olmayı hayal etmedim uzak planlar arasındaydı ama o anaçlık anne olma isteği yoktu. Ama gelecek planlarım arasında vardı. Bazı özel sebeplerden dolayı bu planı öne çekmek durumunda kaldık. Çocukları severdim ama annelerine verene kadar. Kızımı çok seviyorum ve doğum sonrası süreçte 1 yıl kadar doğum iznimi uzatarak evde kaldım.

Arkadaşlar çocuk işi ilişkiyi çok çok farklı bir boyuta taşıyor. Eşimi seviyorum ve zorla evlenmedim. Ama hamilelik psikolojisi, lohusalık psikolojisi, çalışan kadının ev hanımına evriliş psikolojisi...

Sonuç olarak; kızımı seviyorum, ama çocuk işi akıllı işi değil yeni evlenmek isteyenlere de tek tavsiyem: evlenmemeleri..

2. Çocuk istemiyom.

24K

çocuklardan nefret ederim ama istiyorum. türk bebeleri gibi çığırtkan olmaz inşallah. :)

31 yaşında bekar Erkek kişisi.

Yani istiyorum gibi özellikle kız çocuğu bilhassa kız çocuğu ama bir taraftan cesaretim yok gibi bir şey. Böyle bir durum söz konusu.

Neden kız çocuğuna gelirsem; 2 tane kız yeğen.

Abimin 1 kızı, kuzenimin de 1 kız var. Aralarında 3 sene var. Büyük olan abimin kızı. Çok tatlılar lan. Çok komikler. Çok iyi anlaşıyorlar. Oynarken, abimin kızıyla oynarken, lan benim de bir tane kızım olsa demişliğim var.

Kuzenim kızı, gidip babasına sarılırken keşke bir kızım olsa da gelip bana böyle sarılsa demişliğim oldu. Kuzenim adına çok mutlu oldum, mutlu bir ailesi var diye.

Bu iki kız yeğenden sonra kız çocuğu kız çocuğu dolanıyorum.

30 K istemiyorum

34 k. çocuğum olsa bakacak halim yok. enerjimi daha istediğim şeylere ayırmayı tercih ediyorum, kişisel tekamül gibi.

kesinlikle istemiyorum. Çocukları hiç sevmem ve o sorumluluğu almak istemiyorum. Evlilik isterim ama onunla ilgili sorunum yok

24/E

40E istemedim,istemiyorum,istemeyeceğim.

Marketlerde satılan bilindik markaları İstanbul’a ilk geldiğimde alıyordum ama hiçbirinden tatmin olmadım. Kuru ve tuzu çok olmasın istekleri çelişiyor bence. Doğrudan öyle bir zeytin bulmak zor çünkü. Ben şöyle yapıyorum. Trilye kuru sele zeytin alıyorum, yemeden önce biraz suda bekletiyorum. Yumuşamıyor ama tuzu gidiyor.
Marka için de şu an hatırlayamıyorum dikkatim dağınık olduğu için ama yerimden kalkınca sipariş ettiğim yerin adını bulup yazacağım. Altınoluktan alıyorum ben bu arada.

turanzade.com buradan alıyorum :)

marmarabirlik az tuzlu zeytinleri guzel oluyor

www.e-marmarabirlik.com

ya da market market gezip araman lazim.

yakininda file market varsa orada acik az tuzlu zeytin var, ben ara sira ondan da aliyorum

bir zamanlar ben de senin aradığın tarzda zeytin arıyordum, zamanında binbir çeşit zeytin denedim, sonunda aradığımı www.gurmedenal.com da buldum, hatta bugün bomonti şubesine gidip tekrar aldım.

marmarabirlik'in vakumlu plastik kutularda farkli renklerde m-s-xs gibi farkli boyutlarda zeytinleri var. yanlis hatirlamiyorsam mavi olan iyiydi. boyutunu bilemedim simdi.

arkadaşlar aradığım zeytini deneye yanıla buldum: fora fit. marmarabirlik gold’u da denedim ama dokusu fazla yumuşak geldi ve acılığı vardı biraz.

maddi durumlar elveriyorsa kendi eşyan alman daha iyi bence, zamanında ben de bu ikilemde kalmıştım, eşyasız evi seçtim, doğru bir karar olduğunu şimdi rahatlıkla söyleyebilirim.

değmez. eşya taşımak bile başlı başına dert. eğer tutacağın evdeki eşyalar yeni ve temizse hiç düşünme.
şu an ben böyle bir evde oturuyorum ve çok memnunum. öyle yurt odası gibi bişey değil. temizlik ve faturalarda dahil. daha çok otel gibi.

Eşyaların durumuna göre. Yeni düzgünse eşyalı halde tutardım sanırım.
Mantığım şu,
300x12 3600
3 yıl olsa 10800
Bu paraya tüm evi döşemek var.
Kimse üç yıl vade yapmaz. Bu para istediğiniz eşyalar iicn az gelebilir. Ve yeni eve gidince taşınma masrafı da olur.
Onun yerine eşyalı evde kalıp, mümkünse bir miktar parayı döviz ya da altınla biriktirip yeni eve gidince taşınma masrafı da olmayacağından yeni eşyaları alıp otururdum
Tasinma masrafı da her halde şu anda 3000 TL aşağısına değildir. (bir yıllık kira farkı gibi)

o eşyalarda senden önce kim bilir kimler yattı kalktı. bir de bunu düşünmek lazım

Yatak, koltuk vs gibi eşyalar değil de beyaz eşyalar için mantıklı bence.
Ben buzdolabı, çamaşır makinesi, masa ve sandalyeler ile bir gardrop sistemi olan kısmi eşyalı bir ev tuttum. Kendim de ikeadan bir yatak ve küçük bir koltuk aldım. Taşınma, yerleşme kısmı çok kısa, pratik, sorunsuz oldu.
Yakında başka bir yere taşınıyorum ve hiç gözümde büyümüyor taşınma kısmı.

Bekarsanız hiç gerek yok eşyalı evi tutun geçin. Eşyalı evde bir çok şeyden kurtuluyorsunuz elektrik, su, doğalgaz vb. abonelikleri, eşya alımı gibi zaman ve maddiyat kaybından kurtulursunuz. Ev değiştirmeye kalksanız eşya taşımak bir dert, şehir değiştirirseniz o eşyalara yarı değerini verirlerse dua edin.

Arada ki fiyat farkı görmezden gelinebilecek bir düzey ise eşyalı yok çok fazla olacaksa temel ihtiyacınıza yönelik eşyalar olacak şekilde almanızı öneririm.

Eşyalar düzgünse uğraşmaya değmez. Kredi çekip alsan 20.000tl nin aylık faizi 200-250 lira zaten

bilmiyorum bende mi cenabetlik var ama bilinen markaların ürünlerini almama rağmen hep sorunlu çıkıyor ürünler. kalite yerlerde. sakın alma. boşver parayı marayı. değmez.

tabi ki esyasiz. matematigi cok basit.

3 set eşit sayıda tekrar ama eşit olmayan derecede RPE derecesi olan ağırlık seçimi. Yani 50 kiloyla 3*12 bench yapıyorsan ve son setin son tekrarında hala ilk setteki gibi rahat kaldırış yapıyorsan o ağırlığın sana pozitif bir etkisi olmuyor demektir. Seçtiğin ağırlık seni ilk sette zorlamaz ikinci sette orta derece zorlar son setin de sonlarına doru ise "artık yapamayacağım galiba lan" hissi vermişse o ağırlık seçimi iyidir.

b şıkkı senin kaldırabileceğinden fazla ağırlık seçtiğini gösterir, aynı ağırlıkla son setleri (zorlanarak da olsa) yapamıyorsan o ağırlık senin için yanlıştır, ego lifter değilsen zaten anlarsın. Ha her sette ağırlığı artırırsın mesela o zaman tekrar sayın düşer, o ayrı bir konu.

üç kez eşit sayıda set derim, sporda düzenlilik iyidir, ben de a şıkkını genelde tercih ediyorum çünkü üçüncü seti yaptığımda zorlandığımı net hissediyorum.

b değil, a iyidir. her sette ağırlığı arttırıp tekrarı azaltarak da çalışabilirsin. ilk set 10 kg x 10 tekrar, ikinci set 12 kg x 8 tekrar, üçüncü set 15 kg x 6 tekrar gibi. ben şahsen a'yı yapıyorum.

A ama üçüncü setin son 3-5 hareketinde enerjin bitecek, biri parmağının ucuyla 1-2 kilo yardım edecek sana.

ilk 2 tanesini sabit bir rakam, son set yapabildigin kadar. 8 olur - 10 olur 12 olur.
3 set de ayni agirlik.

Esasen işe yarayan 2 yöntem var.
İlki tüm setleri eşit sayıda ama maksimum ağırlıktan her set azaltarak gitmek.

İkincisi ise 3 set eşit sayıda ve eşit ağırlıkta tamamlandıktan sonra dinlenmeden sonuna kasların tamamen tükenmesini sağlayacak şekilde ağırlıkları azaltarak tekrarlamak.
Mesela ilk 3 set x 10 ve 20kg bittikten sonra 16kg, 12kg gibi düşürerek maksimum bir bileşke yapılabilir.

amaç not yükseltmekse, müfredata göre çalışın.

7.sınıf ingilizce sınav soruları diye aratın, ordan çıkan soruların bir kısmını öğrenciyle birlikte çalışın, iyi gelecektir.

kendi helvasını kavuran zombi'ye mesaj attım, konuşuyoruz.
sanat guresi de bana mesaj attı, iletişimdeyiz.

Ben busewitch94 e ulaştım.

Ben de sanat guresi'ne mesaj attım, iletişim halindeyiz.

milletin efendisi olmaya gelen adam'dan henüz mesaj gelmedi.

Ben choclatetekila ile yazistim, hediyesini haftaya yolluyorum. Tikleyebilin, tesekkurler.

frkn83 bana ulaştı.

siyah gece'ye mesaj atıldı.

tthet bana mesaj atmış. Ben de gucune giden kaplumbaga ya mesaj attım.

Melodiaa'ya mesaj attım cevap gelmedi, birbilsem'den mesaj gelmedi.

Edit: birbilsem'den mesaj geldi, melodiaa 'dan mesaj gelmedi.

tthet ile iletisim halindeyiz, tuborg yesili nden ile henuz mesaj yok.
edit : tuborg yesili ile de gorustuk.

ben de birbilsem'e yeni ulaştım. yazarların aynı nick ile hem ekşikullanıcı hem ekşisözlük hesabı olabiliyor.

brussss bana henüz ulaşmadı. ama belki sözlükteki pati'ye mesaj atmıştır/atar (geçen sene öyle olmuştu), burayı görür diye yazıyorum. sözlükteki pati ben değilim, o başkası, sözlük hesabım yok.

@brussss bunu okuyorsan buradan mesaj at :)

Edit: mesaj attı

Kendi helvasını kavuran zombi mesaj attı
Rakicandir’ e mesaj attım henüz cevap gelmedi


Rakicandir'a ulaştım. Sıkıntı yok

balpolen ve avianthem ile mesajlaştık

drystedb efficacious a mesaj attım cevap geldi
mkrk den mesaj geldi

Siyah gece bana mesaj atti, ben de neorealism e mesaj attim. Bekliyorum.

burchak a yazdım dönüş yaptı.

heidi'nin dedesi ve Avoiding The Puddle ile iletişime geçtik.

infernalcadre >>>> janderzel zartanyan
Mesaj attım cevap bekliyorum.
Edit:Seviyeli bir mesajlaşmamız var.

yirmisantim >>>> infernalcadre
Arayan soran yok. nicki biraz tedirgin etti :\
Edit:Mesaj attı o kadar da korkutucu biri değil gibi :)

İki tarafa da mesaj attım:)

rotkody e mesaj attım dönüş bekliyorum.

emfuzi mesaj attı sağolsun iletişimdeyiz.

mesajımı attım, bana gelen yok henüz

blue rebel motorcycle club mesaj gönderdi cevap verdim bu arada :)

heidi'nin dedesi benimle iletişime geçti, benbirbenibulup ile iletişime geçtim, teşekkürler.

Catch ile iletişime geçtim. Henüz bana gelwn herhangi bir mesaj yok.

Düzeltme: Westblack ile iletişime geçti.
Düzeltme: Catch yazarımıza hediyesi yollanmıştır.

Mesaj attım
Mesaj aldım

gucune giden kaplumbaga benimle, blue rebel motorcycle club ile de ben iletişime geçtim.

ben IcedFlames ile irtibata geçtim.
potsdamer benimle irtibata geçmedi henüz.

wendyangelamoiradarling'e mesaj attım ve yanıt aldım.
Etna bana mesaj attı yanıtladım.

r evolution'a ulaştım.
datnet bana ulaştı.

Phoebe’ye ulaştım.

Snd88 benimle iletişime geçti.
Ben de murtii ye mesaj attım

Westbackd ulaştım. Neorealism bana ulaştı.

epistemic_regress e ulaştım.
GAP ulaşdı.

murtiii >>>> catch iletişime geçildi. adres verildi.
catch >>>> babafingo iletişime geçildi. adres istendi.

Aaasosyal a ulaştım dönüş yaptı

Yeni yılın ilk hediyesi yola çıktı :):)
Bu vesile ile şimdiden herkesin yeni yılı kutlu olsun
Teşekkürler @kaptan maydanoz

güzel hediyem geldi, hediyemi gönderdim.

Big bada bum bum'ye mesaj attım konuşuyoruz şu an.
janderzel zartanyan bana mesaj attı onla da iletişim kurduk.

Katılmak istiyorum dönüş yapmayanlardan birinin yerine mümkün müdür?

qxgviper e mesaj attım ama dönüş yapmadı.

edit: ulaştı, iletişimdeyiz :).

E. bana ulaştı.

Melodiaa'dan hala cevap yok.

Çok erken olmuş

qxgviper'den ben de haber bekliyorum. darken onla da iletistik.
brusss ile yazistik.

Bana Yok Mu Hediye?

grigri benle ben de desdenova34 ile iletişime geçtim

Melodiaa bana ulaştı.

Melodiaa'ya ulaştım

Potsdamer iletişime geçti sağolsun.

m3mphis(i) ye mesaj attım ama geri dönüş yapmadı henüz.

herkesle iletişim halindeyim :)

m3mphis e ulaştım, adresini aldım. Bana da ulaşıldı, adresim alındı.

potsdamer'in hediyesini yolladım

rotkody'ye adresimi verdim

kaçırmışım bunu. sonradan ekleme olmaz mı?

Geç kaldık iyi mi senelerdir hediyeleşiyordum. :((

haberleştim, ayarladım, gönderimi yarın yapacağım.

Hediyem yola çıktı hadi bakalım :) Şimdiden herkese iyi seneler.

Edit: Benim kargo arabası kargoları'da alıp kaçtı sanırım, 17'sinden beri yolda :)

senelerdir duyuru'ya girmiyordum, simdi bununla karsilasinca duygulandim be!
ne guzel insanlarsiniz siz ya :)

hediyem yola çıktı hayırlı ossun :)

Eğer açıkta biri varsa birine hediye gönderebilirim. Karşılık istemiyorum.

elbar'ın muhteşem hediyelerini teslim aldım. sağ olsun var olsun.
Avoiding The Puddle mahlaslı arkadaş ile merhabalaştık ama sonrasında sır oldu. hediyesi hazır. adres bilgileri gelir gelmez göndereceğim.
organizasyonda emeği geçenlere, tüm sözlük ailesine bin teşekkür. herkese mutlu yeni yıllar dilerim.

drystedb efficacious a hediyem ulaştı ama haber alamadım kendisinden teslim aldı mı almadı mı .. Ulaşmış teslim almış.

Phoebe hediyemi ulaştırdı. jimicik'in gönderisini ancak bugün yapabildim.
phoebe'ye kişisel olarak teşekkürlerimi iletmiş olsamda harika hediyeleri için herkesin huzurunda tekrar teşekkür ediyor, herkese şimdiden iyi yıllar diliyorum.

hediyemi aldım, hediyeyi de bugün gönderdim :)

rotkody' ye ulaşamıyorum. Hediye kargoda kaldı, verdiği adreste yok ve şubede duruyor 4 gündür. Mesaj attım geri dönüşte yok, buraya bakarsa bana ulaşırsa yada ulaşmasa da bulunduğu ilçenin Aras şubesinden paketini alırsa sevinirim.

En sonun sonu katılımı da kaçırdık değil mi?

Revolution’a hediyesi için çok teşekkür ederim. Umarım benim hediyem de benzer mutluluk yaşatmıştır.Herkese çok güzel bir yıl diliyorum.

Hediyemi aldım ve gönderdim. Herkese mutlu yıllar.

yine kaçırdık takılma sansı yok mu usta?

qxgviper'in gonderdigi hediyeler bugun elime ulasti. cok tesekkur ederim kendisine.
brusss'a gondereli cok oldu ama ulasti mi emin degilim, mesajima cevap vermedi henuz.

avianthem in hediyedi ulaştı,
balpolen'e hediyem gitti

Tesekkurler kaptan!
Iyi seneler herkese. Harika hediyemi aldim, harika bir baslangic oldu bu guzel seneye.

@siyah gece'ye hediye gönderildi ve ulaştı.

@frkn83'ten ses yok. unuttu herhalde buraları. (:

ek: ses geldi, unutmamış.

Hediyem için E.'ye bir kere de burdan teşekkür ediyorum. içimi ısıttı hediyesiyle :).
Emeği geçenlere teşekkür ederim. Herkese iyi seneler!

Hediyem geldi ama kargo da kırılmış, sağlık olsun diyerek yeni yıla kırık girdik :(
@choclatetekila


bende gönderdim ulaştı
@senoll

hediyem geldi hepimize harika bir yıl olsun ...

@ catch hediyemi göndermedi hala ve kendisine ulaşamıyoruz :(

Benim de hediyem halen gelmedi malesef..
Edit : Hediyem şubat başı itibariyle elime ulaştı.

ağlamak istemezdim ama @karmaşık'tan da hediye gelmedi, canı sağolsun.

Biri daha duyuru açmıştı. Hatta tarihleri falan yazmıştı, uğramıştı bayağı. O arkadaş nerede acaba?

Hediye yollayacağımız insanı önceden bilsek daha iyi gibi. Duyurularına, cevaplarına dikkat kesilip ne tarz bir hediye yollayacağımıza karar verirdik.

Beni de yazabilirsiniz çekilişe. :)

Benide.

eklenelim +

Yazışalım bakalım.

beni beni de :)

+1
zaman asiri hizli geciyor

+1

ben de katılıyorum.

Her zamanki gibi
+1

Bende

yazın beni de

+1

+1

+1

yaz beni.

+1 :)

Geçen sene ben de mağdur oldum hediye gönderdim ama alamadım. Benim kırılan kalbim ne olacak? :(

+1

+1

Geçen sene yapan arkadaş bu işi hakkıyla yapmıştı. İletişime geçmeyenler için ek bir çekiliş yapmıştı ayrıca son gönderim tarihi 1 ocak demişsiniz ama hangi kargo açık olur o gün ya da kim ayık olur? Bence son gönderim tarihi 1 hafta öncesi olmalı ki hediyeler insanlara yılbaşından önce ulaşsın. Bir de bizim insanımız tembel, yarın gönderiyorum yazar 3 hafta sonra yollar.

Bunun dışında beni de yazın. Geçen sene aldığım hediye çok kıymetliydi.

+1

ben de varım :)

+1

geçen seneki hediyemi çok sevmiştim <3

Beni de ekleyebilirsiniz.